سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 5 صفحه 396

موصوف به این که«یقصد به التوصّل الی ذی المقدمه» می شود مثل مسأله«صل مع الطهاره»، طهارت که به وجوب صلاه ارتباط ندارد، طهارت قید مأموربه است، قید صلاه است، قید واجب است.

بگوییم: مرحوم شیخ قصد توصّل را در رابطه با مقدمه، می خواهد مربوط به خود مقدمه بداند، نه مربوط به وجوب مقدمه به صورت قضیه شرطیه، یا به صورت قضیه حینیه.

پس احتمال سومی که در کلام شیخ جریان پیدا می کند این است که این قصد توصّل، داخل در دایرۀ مأموربه است و فرق این دو هم کاملا روشن است. اگر قصد توصّل مربوط به وجوب باشد، انسان نباید شرط وجوب را تحصیل کند، ضرورتی برای تحصیل آن وجود ندارد، اما اگر قصد توصّل داخل در دایرۀ واجب باشد، مثل«صل مع الطهاره»، همان طوری که تحصیل طهارت لازم است، این تحصیل قصد توصّل هم برای انجام مقدمه لزوم دارد. این سه احتمال در کلام شیخ مطرح است؛ ببینیم که آیا می شود با یکی از این احتمالات برحسب دلیل موافقت کرد یا نه؟

پرسش:

1 - قول مشهور در مسأله وجوب غیری مقدمه را بیان کنید.

2 - مرحوم آخوند(ره)، کلام شیخ(ره) در مطارح الانظار را چگونه معنا می کنند؟

3 - بیان استاد درباره کلام شیخ را تقریب نمایید.

4 - چه تفاوتی است بین این که قصد توصل قید وجوب باشد، یا قید واجب؟

5 - دو احتمال اول در کلام شیخ(ره) را با دو احتمال صاحب معالم(ره) مقایسه کنید.