سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 5 صفحه 51

به مراد مربوط نیست. مراد، یعنی آنکه او تصدیق به فائده اش کرده که نجات من الموت است، العلاج است بدون قید و شرط. اما می بیند این مراد وقتی بخواهد در خارج پیاده شود، به صورت اطلاق نمی تواند پیاده شود لذا مسألۀ تعلیق و قید و شرط را در کار می آورد.

خلاصۀ بحث این شد: آنجایی که اصلا قیدی در کار نیست، به ما ارتباطی ندارد. اما آنجایی که قید در کار است، به حسب مقام ثبوت، «القیود علی قسمین» وجدانا مسأله اینطور است؟ بعضی از انواع قیود، رجوع به ماده و مراد می کند مثل آن فرض دومی که ذکر کردیم و بعضی از انواع قیود، رجوع به خود اراده و در مسألۀ امر که جانشین اراده است، به امر ارتباط پیدا می کند. پس این را نمی شود انکار کرد که«القیود بحسب مقام الثبوت علی قسمین» لکن بعضی از ضوابطی که در این رابطه ذکر کرده اند را هم ملاحظه می کنیم.

پرسش:

1 - آیا شروط جمله به هیئت می خورد یا به ماده؟ نظر مشهور و شیخ(ره) را بیان کنید.

2 - نزاع شیخ(ره) و مشهور در رجوع قید به هیئت یا ماده در مقام ثبوت است یا اثبات؟ توضیح دهید.

3 - اراده مباشری و تسبیبی را توضیح دهید.

4 - یک مثال برای جایی که قیود هیچ دخالتی در اراده نداشته باشد، بیان کنید.