سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 5 صفحه 571

شرعا» برای این که آنچه که محل نزاع است وجوب شرعی مقدمه است باید بگوییم«لو لم تجب المقدمه شرعا لجاز ترکها» یعنی منعی از ترکش به نظر شارع وجود ندارد؛ نه جواز بالمعنی الاخص و نه جواز بالمعنی الاعم و در کلمۀ حینئذ هم اصلاح کنیم و بگوییم و«حینئذ ترک المقدمه» منتها این نکته هم لازم است ولو این که در کلام خیلی ها نیست، «حین اذ ترک المقدمه عن جواز» یعنی ترک مقدمه با توجه به جواز ترک، حالا مقدمه ترک شد ترک هم ناشی از جواز ترک بود، اگر واجب مطلق بر وجوبش باقی باشد، تکلیف«بما لا یطاق» است و اگر هم از واجب مطلق بودن خارج شود در حقیقت این خلف و خلاف فرض است برای این که فرض این است که وجوب متعلق به ذی المقدمه، یک وجوب مطلقی است. این اصل دلیل است تا جواب از این دلیل ببینیم به چه کیفیت است؟

پرسش:

1 - استدلال ابو الحسن بصری بر وجود ملازمه را بیان کنید.

2 - اصلاحیۀ استاد نسبت به قضیۀ شرطیۀ اول را به طور اختصار توضیح دهید.

3 - با توجه به توضیح استاد معنای صحیح«و حینئذ... و الا خرج الواجب عن کونه واجبا مطلقا» را بیان کنید.

4 - اتحاد متلازمین در وجوب و حرمت چگونه ممکن است؟