سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 5 صفحه 579

درس چهارصد و سی ام

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

استدلال حضرت امام(ره) بر عدم ملازمه

ادله ای که قائلین به ملازمه برای اثبات ملازمه ذکر کردند، هیچ کدامشان تمام نبود. مهمترین ادلۀ آنها همان سه دلیلی بود که ملاحظه فرمودید. پس این ادله نتوانست ملازمه را اثبات کند. آیا دلیلی داریم که بر عدم ملازمه در مقابل قائل به ملازمه به آن استدلال کنیم؟

اینجا دلیلی که اقتباس شده از بیانات سید الاستاذ الاعظم الامام«قدس سره الشریف» بر عدم ملازمه و این که نمی تواند ملازمه ای تحقق داشته باشد.

به عبارت روشن تر از ادلۀ قائلین به ملازمه نتوانستیم ثبوت ملازمه را بدست بیاوریم؛ اما این دلیل می خواهد عدم ملازمه را اثبات کند، می گویند: از قائلین به ملازمه سؤال می کنیم، اولا دو شیء که بینشان ادعای ملازمه می کنند کدامند؟ آیا ملازمۀ بین الوجوبین که همان ملازمۀ بین بعث و تحریک اعتباری«الی ذی المقدمه» و بعث و تحریک اعتباری«الی المقدمه» است؛ آیا قائل به ملازمه طرفین ملازمه را«نفس البعثین و نفس الوجوبین» می داند؟ یا این که طرفین ملازمه عبارت از ارادتین است، اما کدام ارادتین؟ نه ارادۀ متعلقۀ به ذی المقدمه و مقدمه برای این که فرض این است که