درسهایی از علوم قرآنی (طاهری) صفحه 260

را بخواند، محمد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم سوره را خواند و همينكه به عبارت مورد بحث رسيد، جبرئيل به وي گفت اين عبارت را از كجا آورده‌اي؟ محمد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم پشيمان شد و گفت:

من به خدا افترا زدم و چيزي را كه او نگفته به او نسبت دادم.

و يا طبق نقل ديگر، پيامبر صلّي اللّه عليه و آله و سلّم به جبرئيل گفت: كسي به شكل تو بر من وارد شد و اين جمله را به من القاء كرد، جبرئيل در پاسخ گفت: معاذ اللّه! كه من چنين گفته باشم، در اين حال اندوه شديدي بر پيامبر صلّي اللّه عليه و آله و سلّم دست داد و ترس از خدا سراسر وجودش را فرا گرفت تا اينكه اين آيه بر وي نازل شد:

وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِيٍّ إِلَّا إِذا تَمَنَّي أَلْقَي الشَّيْطانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنْسَخُ اللَّهُ ما يُلْقِي الشَّيْطانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آياتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ «1».

يعني: «ما پيامبري را قبل از تو نفرستاديم مگر اينكه هر وقت پيشرفت كار خود را آرزو مي‌كرد، شيطان با وسوسه‌هاي خود در اين آرزو دخالت مي‌نمود، اما خداوند وسوسه‌ها و تلقينات شيطاني را از ميان بر مي‌دارد و آيات خود را استوار مي‌كند كه او دانا و حكيم است».

با نزول اين آيه، محمد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم آرام گرفت و حزن و اندوه او بر طرف شد (زيرا ديد او تنها نيست كه شيطان در او دخل و تصرف نمود، انبياي پيشين نيز همه اين چنين بودند ولي خدا ياور انبيا است!!!).

بررسي:

اشاره

«افسانه غرانيق» يقينا افترايي است كه به پيامبر صلّي اللّه عليه و آله و سلّم بسته‌اند مستشرقان و بدخواهان اسلام، اين افسانه ساختگي را دستاويز بدگويي به اسلام قرار داده و به انتشار آن و ايجاد سر و صدا و تنقيد از اسلام دست زده‌اند «2»، در حالي كه آن يك افسانه دروغين و ساختگي است كه بعضي از قصه گويان آن را ساخته و به بعضي از تابعين «3» و به يكي از اصحاب پيامبر (ابن عباس) نسبت داده‌اند، غافل از اينكه (1) سوره حج، آيه 52.

(2) به تاريخ الشعوب الإسلاميه، تأليف كارل بروكلمن مراجعه نماييد.