درسهایی از علوم قرآنی (طاهری) صفحه 337

كلام نداشتند و همين روش سنت متّبعه شده و براي اعصار آينده به يادگار مانده است «1».

همّت مسلمانان صدر اسلام و قاريان آن زمان بر آن بود كه عين الفاظ قرآن بدون زياده و نقصان و همان قسم كه از پيامبر اكرم صلّي اللّه عليه و آله و سلّم شنيده‌اند بر زبانها جاري گردد و در تلاوت آيات قرآن و تلفظ كلمات و نقل و سماع آن دقّت و اهتمام لازم داشتند تا در آينده همه بدانند آنچه به عنوان قرآن فرا گرفته‌اند منقول از رسول خداست.

بنا بر اين، تاريخچه قرائت قرآن به زمان رسول اكرم صلّي اللّه عليه و آله و سلّم منتهي مي‌شود و از آن زمان، قرائت قرآن به وجود آمد و تعداد زيادي از اصحاب، در قرائت قرآن مهارت كافي يافتند ولي چند تن معروفتر و در صحت قرائت مورد اعتمادتر بودند. و آنها طبق نقل سيوطي در اتقان، عثمان، علي عليه السّلام، ابيّ بن كعب، زيد بن ثابت، ابن مسعود، ابو الدّرداء و ابو موسي اشعري بودند «2».

در رابطه با علم قرائت قرآن و تدوين آن، به وسيله دانشمندان و اينكه چه كسي و در چه قرني براي اوّلين بار اقدام به تأليف كتابي در علم قرائت نموده است؟ تا حدودي بين دانشمندان اختلاف است، برخي قاسم بن سلام از قراء طبقه ششم را اولين مؤلف دانستند و برخي ابان بن تغلب شاگرد امام سجاد عليه السّلام را معرفي كردند.

براي توضيح اين بحث به درس دوازدهم مطلب سوم، مراجعه فرماييد.

15- نقطه گذاري و شكل دادن به قرآن «3»

اشاره

مصاحف عثماني و تمامي مصحفهايي كه صحابه رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله و سلّم پس از رحلت (1) قرآن در اسلام، ص 203.

(2) الاتقان، سيوطي، ج 1، نوع بيستم، فصل 1.