سیری کامل در اصول فقه : دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 8 صفحه 116

درس ششصد و سی و چهارم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و اله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

اشکال کلام مرحوم حائری ره در مخصص منفصل

محقق حائری(ره) می فرمودند: اگر متکلمی و مولای آمری بنایش بر این بود که مخصّصات را معمولا و عادتا به صورت مخصّص منفصل بیان کند، این عادت سبب می شود که مخصّصات منفصلۀ چنین مولایی را بمنزله مخصّص متصل بدانیم. ما عرض کردیم که مسأله اینطور نیست برای اینکه در مخصّص متصل، اصولا اصاله العمومی منعقد نمی شد و اصاله الظهوری که اصاله العموم بخشی از آن اصاله الظهور است، در مخصّصات متصله، از نظر صغرا تحقّق پیدا نمی کرد، یعنی ظهوری نبود تا اینکه حجیّت داشته باشد. در مورد چنین مولای آمری که من عادته اینکه مخصّصات را به صورت مخصّص منفصل بیان کند، این بمنزله مخصّص متصل است، آیا مقصود شما از این کلمۀ "بمنزله" و تنزیل، عموم تنزیل است ؟ یعنی چنین مولایی وقتی که یک عمومی را امروز القا می کند ولو اینکه به صورت متصل، هیچ مسأله ای را بیان نمی کند بگوییم: این کلامش مجمل است، «لیس لکلامه ظهور، لم ینعقد لکلامه ظهور فی العموم.»