سیری کامل در اصول فقه : دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 8 صفحه 327

دو ظهور باهم متعارض هستند. بعد بحث بکنیم که آیا ظهور«اسد» در معنای خودش اقوا است و این قرینه می شود که از«یرمی» غیر از آن معنای ظاهری که ما از آن استفاده می کنیم اراده شده باشد؟ یا اینکه ظهور«یرمی» اقوای از ظهور«اسد» است و این قرینه می شود بر اینکه مقصود از«اسد» عبارت از رجل شجاع است غیر معنای حقیقی«اسد»؟ در ما نحن فیه هم یک چنین مسأله ای را بحث بکنیم. مرحوم آخوند می فرمایند که مسأله اگر به این صورت مطرح بشود«یصیر مسأله لغویه» برای اینکه از لغت باید استمداد کرد که«ایّ الظهورین اقوی من الاخر حتی یصیر قرینه للتصرف فی الآخر؟». این توضیح کلام مرحوم آخوند بود.

مسائلی در رابطۀ با تحریر محل نزاع و اینکه این سه احتمالی که ایشان ذکر کردند آیا همه اش می تواند محل نزاع باشد یا اینکه احتمال چهارمی در کار است ؟ که ان شاء الله عرض می کنیم.

پرسش:

1 - منظور از اختصاص داشتن خطاب به موجودین یا مشافهین را توضیح دهید.

2 - احتمالات موجود در محل بحث را بیان کنید.

3 - عقلی بودن بحث در خطابات شرعیه به چه صورت است ؟

4 - لغوی بودن محل بحث را توضیح دهید.