سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 10 صفحه 188

درس نود و چهارم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

عرض کردیم که مرحوم شیخ بزرگوار انصاری(اعلی اللّه مقامه) به ادله اربعه استناد کرده اند، لکن مفاد ادله اربعه این است که اگر یک چیزی معلوم نباشد که ارتباط به شارع دارد، اسنادش به شارع حرام است. و عرض کردیم، این، با مدعا تطبیق نمی کند.

مدعا این است که اماره مشکوکه الحجیه«لا تکون حجه»، اما این دلیل، حرمت اسناد به غیر علم را دلالت می کند، مگر اینکه به اینها، یک ملازمه ای اثبات بشود که در کلام شیخ، اثبات ملازمه نشده است و بلکه در کلام بزرگان، دلیل بر عدم ملازمه، مطرح است و آن پیدا کردن موارد نقصی است که در آن موارد، حجیت هست، بدون اینکه مسألۀ اسناد الی اللّه وجود داشته باشد.

از جمله؛ مرحوم محقق خراسانی مسأله ظن انسدادی را بنابر حکومت با آن توضیحی که عرض کردیم، ذکر کرده اند که در ظن انسدادی بنابر حکومت، حجیت وجود دارد، لکن آن حکم مظنون به ظن انسدادی را نمی شود اسناد الی الشارع داد.