سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 10 صفحه 201

درس نود و ششم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

در رابطه با استصحاب عدم حجیت که یکی از ادله ای بود بر این که امارۀ مشکوکه الحجیه لا تکون حجه، مرحوم شیخ(علیه الرحمه) قائل شدند به اینکه این استصحاب، جریان پیدا نمی کند، برای اینکه مجرد شک در حجیت، موضوع برای ادلۀ حرمت اسناد به غیر علم است.

لکن مرحوم آخوند در ذیل بحث دیروز فرمودند: در چنین مواردی که اثر هم روی واقع بار شده و هم روی شک بار شده، هیچ مانعی ندارد استصحاب جریان پیدا کند. پس خلاصه بحث ایشان این شد که مانعی از جریان استصحاب عدم حجیت وجود ندارد.

جمع بین کلام مرحوم آخوند و مرحوم شیخ در استصحاب عدم حجیت

حالا کدامیک از این دو مطلب به نظر می رسد که مطابق با واقع باشد و آیا می شود یک راه جمعی و یک راه توفیقی پیدا کنیم که هم کلام شیخ صحیح باشد و هم کلام مرحوم آخوند؟ به اعتبار اینکه موردشان فرق می کند، در آن موردی که مرحوم شیخ، قائل به عدم جریان است،