سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 10 صفحه 210

بالخصوص، اختلاف شدیدی واقع شده، اما اجمالا و لو در رابطۀ با روایات، این ظواهر کلمات شارع به نحو اجمال حجت است، برای اینکه اولا شارع در مقام تفهیم مقاصد و اغراض شریفۀ خودش، یک راه جدیدی را انتخاب نکرده است. شارع با همان زبان مردم احکام الهیه را برای مردم بیان کرده است. می بینید این همه روایات کثیر در احکام در مقام جواب از سؤال واقع شده؛ یعنی اوّل روای یک مطلبی یا چند مطلبی را به عنوان سؤال از امام(علیه السلام) سؤال می کند، و امام هم روی همان بیان و روی همان طریقه، جواب سؤال سائل و راوی را می دهد. انسان خیلی به وضوح احساس می کند که همان طوری که راوی و سائل، سؤال خودش را با الفاظ و با ظواهر الفاظ، خدمت امام(علیه السلام) ارائه می کند و سؤال می کند، امام هم در مقام جواب از همان رویه استفاده کرده است. اینطور نیست که در منطق شریعت و جوّ شرع، یک راه دیگری برای تفهیم و تفهّم وجود داشته باشد مثلا در بین عقلا ظواهر کلمات حجت باشد، اما در منطق و جوّ شرع فقط کلماتی که نص در معنی باشد و صراحت در مفاد داشته باشد و هیچ گونه احتمال خلافی در آن جریان نداشته باشد حجیت داشته باشد.

اجمالا عرض کردم: در مسأله کتاب اللّه روی بعضی از شبهاتی که برای اخباریین و بعض دیگر پیدا شده، که آن هم ان شاء اللّه در ذیل همین بحث مورد بحث واقع خواهد شد، بعضی از شبهات در آنجا وجود دارد، اما در رابطۀ با کلمات دیگر شارع غیر از کتاب، شبهه ای وجود ندارد.

خصوصیت کتاب الله

البته عنوان کتاب، علاوۀ بر بیان احکام، یک عنوان دیگری هم دارد: کتاب معجزه است، آن هم تنها معجزۀ جاویدان اسلام است، تنها معجزه ای است که باید تا روز قیامت باقی بماند.

همان تحدّی که قرآن در حین نزولش داشته«و ان اجتمعت الانس و الجنّ علی ان یأتوا بمثل هذا القران لا یأتون بمثله و لو کان بعضهم لبعض ظهیرا» این یک مطلبی نیست که فقط اختصاص به زمان نزول قرآن داشته باشد. این یک تحدّی الی یوم القیامه است؛ یعنی اگر هزارها بو علی سیناها اجتماع کنند، نمی توانند مانند قرآن بیاورند، نه تنها قرآن، بلکه یک سوره مانند قرآن و آن سوره هم نه سورۀ بقره، حتی کوتاهترین سورۀ قرآن که عبارت از سورۀ کوثر«إِنّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ» است، نمی تواند؛ یعنی یک خطّ، سورۀ کوثر شاید از نظر