سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 10 صفحه 250

ظواهر نمی شود.

پس ما می توانیم یک راه برای حجیت ظواهر کتاب را همین معنی(اهداف قرآن) قرار بدهیم که جمع بین این دو اقتضاء می کند که ظواهر کتاب، حجت باشد، و الاّ اگر ظواهر کتاب، فاقد حجیت شد، مردم چگونه از این کتاب استفاده کنند و چگونه سعادت خودشان را در رابطۀ با این کتاب تأمین و تضمین کنند؟ قرآن مثل سایر کتابهائی است که در رابطۀ با قوانین نوشته شده است. قوانین یک کشور، قانون اساسی کشور جمهوری اسلامی ایران، یک قانون مصوب و مدونی است، لکن وقتی که انسان به این قانون مراجعه می کند، اینطور نیست که مواد این قانون در مفاد خودشان نص باشند و نصوصیت داشته باشد بلکه کثیری از مواد به ظهور دلالت بر مفاد و مراد قانون خودش می کند. پس یک راه این است.

ظاهر بودن الفاظ قرآن لازمۀ معجزه بودن آن

راه دوم: ما می دانیم که قرآن تنها معجزۀ جاویدان رسول گرامی اسلام است. در بدو بعثت و ادعای رسالت، معجزاتی از رسول خدا صادر شد و معجزات هم متعدد است، اما تنها معجزه ای که برای قرون آیندۀ اسلام، مطرح بوده، قرآن مجید است. پس عنوان معجزه بودن قرآن جای بحث نیست. همراه معجزه بودن قرآن، یک مطلبی هست و آن این است که وقتی که قرآن در میدان مبارزه خودش را بعنوان یک معجزه مطرح می کند، باید مبارز هم بطلبد، بگوید: این گوی و این میدان! آیا کسی می تواند مانند این قرآن بیاورد؟ اگر کسی توانست، باید خود قرآن، ایجاد انگیزه کند، خود قرآن باید مردم را برای اثبات اعجاز خودش و معجزه بودن خودش تحریک کند.

لازمۀ معجزه بودن قرآن، مبارز طلبیدن قرآن است. باید بگوید: اگر کسی می تواند مثل من بیاورد، ما دست از ادّعای اعجاز خودمان و ادعای اینکه کتاب آسمانی نازل من عند الله است برمی داریم. پس چاره ای نیست که در کنار معجزه این چنینی آن هم تنها معجزه ای که در رابطه با اسلام تا روز قیامت مطرح است، و الاّ معجزات دیگر لقائل و لمدع که مناقشه کند، هر چه بگوئید: در کتب تواریخ مانند کتاب مدینه المعاجز که یک کتاب قطور هشتصد صفحه ای است این همه معجزات را ذکر کرده، می گوید: نه، من هیچ کدام را نمی پذیرم! برای اینکه نمی دانم این مسائلی که بعنوان معجزه به رسول خدا نسبت داده شده، آیا واقعیت داشته یا نداشته؟ لذا تنها مسأله قرآن است که الان هم ندای قرآن به اعلی صوتش باقی است، الان هم