سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 10 صفحه 299

درس یکصد و دهم

اشاره

1374/6/20 بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

دو وجهی که برای حجیت اجماع محصّل ذکر شده بود گذشت. مبنای این دو وجه، حسّ بود، یعنی آن کسی که اجماع تحصیل کرده، موافقت معصوم را عن حسّ بدست آورده بود یا به صورت علم اجمالی و یا به نحو تشرّف رای امام را از زبان مبارک امام شنیده بود. اما این وجوه بعدی دیگر بر پایه و مبنای حسّ نیست بلکه اکثر آنها یا همۀ آنها بر مبنای حدس استوار است.

خصوصیت اجماع لطفی

یک وجه اش را مرحوم شیخ طوسی(علیه الرحمه) در کتاب عده الاصول ذکر کرده و اعتماد بر آن کرده اند و اشکالی که از ناحیه استادشان مرحوم سید مرتضی(علیه الرحمه) به این وجه شده را نقل کرده اند و جواب داده اند. شیخ طوسی بعد از شیخ مفید(علیهما الرحمه) مدتی نزد مرحوم سید مرتضی علم الهدی، تلمّذ کرد. این وجهی که ایشان ذکر می کنند، دو