سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 10 صفحه 411

درس یکصد و بیست و ششم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

بحث در استدلال به آیه نبأ بود. عرض کردیم که یک راه استدلال، این است که به این آیه از طریق مفهوم وصف، استدلال شود. توضیحش را عرض کردیم، جواب، این بود که حتی آنهائی که قائل به ثبوت مفهوم شرط هم هستند، جمعا منکر مفهوم وصف هستند.

احترازی بودن، اصل در قیود

در اینجا یک شبهه ای وجود دارد که گفته شده: اصل در قیود، احترازی بودن است. اگر متکلم در کلامش یک قیدی را زائد بر اصل موضوع آورد، ظاهر این است که این قید برای احتراز از مورد نبود این قید است در مقابل اینکه قید، عنوان توضیحی داشته باشد یا قید غالبی باشد که در بعضی از موارد ملاحظه می شود مثل آیۀ معروفه: «رَبائِبُکُمُ اللاّتِی فِی حُجُورِکُمْ» عنوان وصف«فی حجورکم» این نقشی در حرمت ربیبه ندارد. ربیبه چه در حجر باشد و چه در بیرون حجر باشد، حرام می شود اما چون نوعا ربیبه همراه مادرش است و او در