سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 10 صفحه 418

درس یکصد و بیست و هفتم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

عرض کردیم بنابر اینکه قضیه شرطیه دارای مفهوم باشد، مرحوم آخوند(ره) استدلال به آیه نبأ را از طریق مفهوم شرط تصحیح کردند و فرمودند: این از آن قضایای شرطیه ای نیست که مفهوم نداشته باشد بلکه موضوع، عبارت از مطلق نبأ است. «النبأ الذی جیء به» به عنوان موضوع، مطرح است و شرط«ان کان الجایی به فاسقا» است پس بین موضوع و شرط، مغایرت هست و نباید به«ان رزقت ولدا فاختنه» تشبیه کرد.

کلام محقق نائینی(ره) در تأیید مفهوم داشتن آیه نبأ

مرحوم محقق نائینی(قدس سره) این مطلب را تأیید فرموده اند و تکیه ایشان در این تأیید، روی دو مطلب است که دو مطلب که با هم انضمام پیدا بکند، صحت فرمایش مرحوم خراسانی را نتیجه می دهد: یک مطلب این است که اولا شأن نزول آیه باید مورد توجه قرار گیرد. شأن نزول این بود که ولید در بازگشت از قبیله بنی المصطلق خبر داد که اینها از