سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 10 صفحه 453

درس یکصد و سی و دوم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

اختصاص داشتن نبأ به امور خطیره و مهمه

آخرین اشکالی که به استدلال به خصوص آیۀ نبأ شده این اشکال است که در آیۀ نبأ، موضوع، عبارت از عنوان نبأ است و عنوان نبأ با عنوان خبر، فرق می کند و تفاوتشان، تفاوت عموم و خصوص مطلق است. نبأ، عبارت از آن است که مخبربه، یک امر خیلی خطیر و عظیمی باشد، به خبرهای معمولی و خبرهای عادی، عنوان نبأ اطلاق نمی شود. بعد مستشکل اضافه می کند و می گوید که پیداست اگر مخبربه، یک امر خطیر و یک امر عظیمی باشد، در چنین امور مهمّه ای، هیچ فرقی بین خبر عادل و خبر فاسق در اینکه هیچ کدام منشأ اثر نیست، وجود ندارد و انسان باید به دنبال آن نبأ، تفحّص و تحقیق کند تا واقعیت را به دست بیاورد و الا همان جهتی که در آیه ذکر شده است، «أَنْ تُصِیبُوا قَوْماً بِجَهالَهٍ» پیاده می شود.

پس خلاصۀ اشکال این است که مستشکل می خواهد از طریق معنای نبأ و اختصاص داشتن این کلمه به امور بسیار مهمه و خطیره، استفاده کند که این امور خطیره چیزی نیست که