سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 10 صفحه 519

امر غایب نیست که بگویید: امر غایب دلالت بر وجوب می کند این لامش برای غایت است.

نفر بکنند لأن یتفقهوا، از کجا این وجوب را استفاده بکنیم؟

شاهد بر عدم اطلاق وجوب حذر در آیۀ نفر

شاهد این مطلب که این آیه شریفه اطلاقی ندارد که از اطلاقش این معانی را استفاده بکنیم، دو مطلب است ولو اینکه نیازی به این دو مطلب هم نیست اما به عنوان تأیید، عرض می شود: یک مطلب این است که این«لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ» ولو عمل خارجی هم فرض بکنید که مطابق با خبر واحد است«لعلهم یحذرون عقیب انذار المنذر» این کسی که به دنبال انذار، حذر می کند، باید این را احراز بکند که این انذاری که این منذر می کند، انذاری نیست که از جیب خودش درآورده است بلکه انذاری است که در مدرسه فیضیه یاد گرفته و به احکام آشنایی پیدا کرده است. اگر یک منذری احتمال داد که این منذر، چیزی را که می گوید از جیب خود درآورده و الا در کتاب و رساله وجود ندارد، آیا اینجا هم حذر واجب است؟ یا باید احراز بکند که این انذار در محدوده تفقه است، آن چیزی را که تفقه کرده، بر طبقش انذار می کند نه خارج از آن چیزی که تفقه کرده، به میل و اراده نفسانی غیر صحیح انذار می کند؟

ظاهر این است که باید احراز بکند که این انذار در محدوده آن چیزهایی است که در مدرسه فیضیه یاد گرفته نه اینکه از جیب خودش درآورده. اگر بخواهد این را احراز بکند معنایش این است که علم برایش پیدا بشود برای اینکه در مسأله حجیت خبر، آن که مورد بحث است و موجب اشکال است، این است که آدم احتمال می دهد این دروغ می گوید، این که می گوید: «سمعت ان الصادق علیه السلام قال کذا و کذا» این بیخود می گوید، این چیزی از امام صادق نشنیده است و از جیب خودش درآورده، مثل زمان ما که افرادی هستند که ادعای ارتباط با حضرت بقیه الله را دارند، روی همین مسائل دروغین و روی همین مشتری های نفهم که تحت تأثیر اینها قرار می گیرند. اگر من بدانم زراره که می گوید: «سمعت» واقعا شنیده، این جای بحث نیست، باید بر طبق قول زراره من عمل بکنم. در بحث حجت خبر می خواهیم بگوییم: اگر نمی دانی هم که زراره راست می گوید باز هم باید بر طبق قولش عمل بکنی، این را از کجای این آیه استفاده کنیم؟ آیه می گوید: «لعلهم یحذرون عقیب انذار المنذر بما تفقه» پس باید احراز بکنیم که این انذار در محدوده تفقه است و اگر احتمال بدهیم که این انذار خارج از محدوده تفقه است وجوب تحذر، از آیه استفاده نمی شود.