سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 10 صفحه 573

درس یکصد و پنجاهم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

کفایت عدم ردع شارع از سیره عقلا بر عمل به خبر ثقه

عرض کردیم که هیچ تردیدی نیست در اینکه بناء عقلاء بر عمل به خبر ثقه در زمان معصومین، من النبی و الائمه(علیهم السلام) وجود داشته. روی این فرض، یک وقت است که ما قائل می شویم به اینکه همین مقدار که شارع در مقابل بنای عقلا در مسائل شرعی، سکوت کند و ردع نکند، کافی است و لازم نیست که شارع صریحا ولو در ضمن عموم یا اطلاقی ما علیه العقلاء را تصحیح و تنفیذ کند همان طوری که شارع در مسألۀ بیع با«أَحَلَّ اللّهُ الْبَیْعَ» این معاملۀ عقلائیه و عرفیه را امضا کرده است و حتی در همان بیع اگر شارع«أَحَلَّ اللّهُ الْبَیْعَ» هم نفرموده بود و در مقابل آن بیع، سکوت می کرد، همین کفایت می کرد در امضای بیع، که نیازی به«أَحَلَّ اللّهُ الْبَیْعَ» وجود نداشت، لکن شارع در آنجا یک امر اضافه ای را بیان کرده، یک امضاء لفظی زائد را به عنوان تأکید بیان فرموده. حق هم همین است و مقتضای تحقیق همین است که عدم الردع در موارد بنای عقلا کافیست. اگر یک سیرۀ روشنی و عمیق و آشکاری در بین