سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 10 صفحه 580

درس یکصد و پنجاه و یکم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

عرض کردیم شارع در رابطۀ با شرعیات و تکالیف نه تنها این سیره عقلا را ردع نکرده بلکه به آن کیفیتی که ملاحظه فرمودید آن را امضاء کرده است.

و عرض کردیم که مقصود از ثقه، این نیست که عند کل واحد اتصاف داشته باشد«بانه ثقه» بلکه ظاهر این است که اگر کسی را اهل خبره و مطلعین تأیید کنند و روی ثقه بودن او صحه بگذارند، ولو اینکه از قول این اهل خبره، اطمینانی هم حاصل نشود، ولو اینکه این اهل خبره با شرائط بیّنه هم منطبق نباشند، مع ذلک همین در ترتیب اثر به قول ثقه کفایت می کند.

عرض کردیم: این روایت«أفیونس بن عبد الرحمن ثقه؟» این سؤال نه به عنوان این است که طرف، امام است و آنچه امام می فرماید روی اطلاعی که در همۀ مسائل دارد، موجب یقین است بلکه ظاهر این است که این به عنوان خبرویت مطرح است.

همین که امام بفرماید: «نعم یکون ثقه» کفایت می کند ولو اینکه علم به وثاقت او هم فرضا حاصل نشود.