سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 10 صفحه 67

درس هفتاد و ششم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

انفتاح باب علم

عرض کردیم: مهمترین محظوری که در تعبّد به خبر واحد و مطلق مظنه وجود دارد، همان است که در کلام(ابن قبه) در دلیل دوم اشاره شد و ما از آن به القاء در مفسده و یا تفویت مصلحت، تعبیر کردیم منتها موارد آنها فرق می کند: اگر خبر واحد مؤدی بشود«الی حلیه ما کان حراما فی الواقع» این القاء در مفسده است و اگر مؤدی بشود«الی عدم وجوب ما هو واجب واقعا» این تفویت مصلحت است.

عرض کردیم: این دلیل، مبتنی بر دو مقدمه است و ما هر دو مقدمه را قبول داریم؛ یکی اینکه احکام را تابع مصالح و مفاسد بدانیم، دوم اینکه حجیت اماره و خبر واحد را به عنوان طریقیت قائل بشویم، نه به عنوان سببیت با احتمالات مختلفی که در باب سببیت هست. پس دو مقدمه ای که این دلیل بر آن مبتنی است فعلا مورد قبول ما است.