سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 11 صفحه 203

از حکم عقل در رابطۀ با اباحه و حظر مطلبی نداشتیم، اما این روایت به عنوان شارع و به عنوان تعبد شرعی می گوید: «کل شیء مباح بالاباحه الواقعیه الشرعیه» حالا آن قید را هم در آن آوردیم و گفتیم: «کل شیء لم یتعلق به نهی یکون مباحا فی الاباحه الواقعیه الشرعیه»، آیا این یک امر تازه ای نیست؟ یک امری نیست که نیاز به تعقل داشته باشد؟ روی این معنی می توانیم بگوئیم: روایت، مطلب تازه ای را افاده می کند و مطلب تازه اش حکم به اباحۀ شرعی واقعی است در مورد این موضوعی که مقید به«لم یتعلق به نهی» است، لذا بیانات ایشان در این فرض، قانع کننده نیست که ما قائل به استحاله بشویم.

پرسش:

1 - دلیل امتناع اراده اباحۀ واقعیه از کلمۀ مطلق را در حدیث«کل شیء مطلق» از نظر محقق اصفهانی(ره) بیان کنید.

2 - جواب استاد را از کلام محقق اصفهانی(ره) توضیح دهید.

3 - آیا اجتماع زمینۀ امر و نهی در شیء واحد امکان دارد؟ شرح دهید.

4 - آیا احکام تکلیفیه باهم تضاد دارند؟ چرا؟

5 - از حدیث«کل شیء مطلق» چه مطلب تازه ای استفاده می شود؟