سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 11 صفحه 568

و گفتیم: شما که علم اجمالی دارید به این که مثلا نماز جمعه، یا امروز واجب است و یا هفته آینده حرام است، این مخالفت قطعیه اش به این حاصل می شود که امروز را شما ترک بکنید، و هفته آینده را اتیان بکنید. اگر تا همین جا مطلب تمام می شد و این نبود که این مخالفت قطعیه عین موافقت قطعیه علم اجمالی سوم است، چه نقصی در قبح این مخالفت قطعیه بود؟ یعنی اینجا چرا تکلیف منجّز نشده باشد؟ چرا این مخالفت قطعیه قبیح نباشد؟ مگر این مخالفت قطعیه با مخالفت قطعیۀ در سایر موارد علم اجمالی فرق می کند؟ همان طور که در سایر موارد علم اجمالی مخالفت قطعیه اش قبیح، این هم مثل آنها.

پس نقصی از این نظر وجود ندارد. ما نمی توانیم بگوییم: در ذات مخالفت قطعیۀ اینجا یک کمبودی هست، که آن کمبود جلوی قبح آن را گرفته است. چه کمبودی در اینجا هست؟

(سؤال... و پاسخ استاد): مخالفت قطعیه این است که این هفته نخواند و هفته آینده بخواند.

(سؤال... و پاسخ استاد): اشکالات را منحصر به اینجا بکنید، و الاّ شما هم که پنج تا ظرف مایع دارید علم اجمالی دارید به این که یکی خمر است، بعد از خوردن یکی که مخالفت قطعیه حاصل نمی شود، باید پنج تا را بخورید ولو در پنج روز، آن وقت مخالفت قطعیه حاصل می شود.

علت انتخاب تخییر استمراری توسط استاد

می خواهیم ببینیم که مخالفت قطعیه اینجا چه کمبودی دارد که اینجا بگوییم: محکوم به قبح نیست، اما در سایر موارد محکوم به قبح است؟

عرض کردم که فقط آن اشکال در کار است، که این مخالفت قطعیه عین موافقت قطعیه علم اجمالی سوم است، یعنی امر دایر می شود بین این که مخالفت قطعیۀ علم اجمالی دوم حاصل می شود، یا موافقت قطعیۀ علم اجمالی سوم، و آن طور که در بحث