سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 14 صفحه 192

درس سیصد و نود و یکم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و اله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

از سؤال زراره بعد از نظر و بررسی، استظهار شد که«فلم أر شیئا» به این معنا نیست که من، علم به عدم اصابه پیدا کردم، بلکه همان شک در اصابه به قوّت خودش باقی است و ظاهر این جملۀ«فرأیت فیه» هم این است که«فرأیت» همان نجاست مشکوکه را، همان نجاست مظنونه را که در نتیجه معنای آن چنین می شود: بعد از نماز، علم پیدا می کند، به اینکه نماز در نجاست واقع شده است، منتها قبل از نماز، در این رابطه نفیا و اثباتا، علمی وجود نداشته است.

مقتضای سؤال زراره از علت از امام(علیه السلام)

یک مؤیّد دیگر برای اینکه معنای این جملۀ«فرأیته فیه» این است که همان نجاست را در نماز دیدم، سؤال از علّتی است که زراره بعدا می کند چون اگر نماز، مشکوک باشد که در نجاست واقع شده است یا نه، اگر امام بفرماید: اعاده نمی خواهد، این یک مطلبی