سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 14 صفحه 241

درس سیصد و نود و هفتم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و اله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

کلام شیخ(ره) در رابطه با جملۀ«قام فاضاف الیه اخری»

مرحوم شیخ(اعلی اللّه مقامه الشریف) در رابطۀ با استدلال به این صحیحه، اشکال کردند به اینکه این عبارت«قام فاضاف الیه اخری» از دو حال خارج نیست: یا این است که مراد، اتیان به این رکعت اخری به صورت انفصال است و یا این که مراد اتیان به این رکعت، متصله است.

اگر مراد، انفصال باشد، چاره ای نداریم جز این که یقین را به معنای یقین به برائت ذمه بگیریم و راه حصول یقین به برائت ذمه را خود ائمه(علیهم السلام) به ما تعلیم کرده اند و آن عبارت از این است که نماز احتیاط به صورت انفصال تحقق پیدا بکند و اگر این طور شد، دیگر روایت، کمترین ارتباطی به استصحاب پیدا نمی کند.

اما اگر مراد«قام فاضاف الیها اخری»، رکعت متصله باشد، اینجا یقین و شک، تطبیق بر استصحاب می کند برای اینکه معنای«و لا ینقض الیقین» این می شود: یقین به عدم اتیان