- فصل فی الاستصحاب موقعیت استصحاب از نظر اماریت یا اصل عملی بودن 2
- اشاره 2
- بررسی احتمال اصل عملی بودن استصحاب 4
- بررسی شرعیه بودن یا عقلیه بودن استصحاب 5
- احتمال طریقیت استصحاب 5
- تشابه استصحاب به قاعده احتیاط 6
- بررسی استصحاب از نظر حکم عقلی غیر مستقل بودن 8
- اشاره 10
- تعریف شیخ انصاری(ره) درباره استصحاب 10
- بررسی استصحاب با مقایسه آن با خبر واحد 11
- بررسی طریقیت استصحاب و تناسب آن با تعریف شیخ 12
- تعریف استصحاب طبق مشابهت آن به قاعده احتیاط 13
- معنای استصحاب بنابر غیر مستقل بودن حکم عقلی 16
- کلام آخوند(ره) درباره تفاوت تعاریف استصحاب طبق مبانی مختلف 17
- تنافی بین تعریف استصحاب به ابقاء ما کان و نزاع در حجیّت استصحاب 18
- اشاره 18
- حکم عقلی گرفتن استصحاب و نزاع در حجیت آن 19
- منافات بین تعریف استصحاب به ابقاء عملی و اصولیه بودن استصحاب 21
- کیفیت اصولیه بودن مبحث استصحاب 21
- خصوصیت مسألۀ اصولیه و مقایسۀ آن با استصحاب 22
- موضوعیت ادلۀ اربعه برای علم اصول و مقایسۀ آن با استصحاب 24
- بررسی استصحاب از نظر جزئیت آن نسبت به ادلۀ اربعه 26
- اشاره 26
- بررسی جزئیت استصحاب به عنوان سنّت از ادلۀ اربعه 27
- مقتضای اخبار لا تنقض 28
- عدم جزئیت استصحاب از سنت 29
- مقایسۀ آیۀ نبأ با روایات استصحاب 31
- معنای حکم شرعی بودن استصحاب از نظر شیخ 31
- بررسی تفصیل مرحوم شیخ(ره) در باب استصحاب 33
- اشاره 33
- عدم جریان استصحاب در احکام مستفاده از عقل 34
- عدم امکان تردید در احکام عقلیه 35
- احتمال حکم عقل از باب وجود قدر متیقن از حسن یا قبح 36
- استصحاب حکم شرعی مستفاد از حکم عقل 38
- اشاره 41
- خلاصۀ جواب دوم محقق نایینی(ره) از مرحوم شیخ(ره) 41
- عدم تفاوت ملاک حکم عقل با حکم شرع طبق قانون ملازمه 42
- نظر امام(ره) راجع به استصحاب در احکام شرعیه مستکشفه از راه عقل 44
- حکم عقل در باب تزاحم احکام در فرد خارجی 45
- جریان استصحاب در حکم شرعی مستکشف از راه عقل 46
- مثال جریان استصحاب در حکم شرعی مستکشف از راه عقل 47
- عدم توقف عقل در حکم عنوانین متصادقین در موجود واحد 49
- اشاره 49
- استصحاب حکم شرعی با وجود شک عقل در انطباق 51
- بررسی تفصیل بین شک در رافع و شک در مقتضی از نظر اجرای استصحاب 52
- احتمالات موجود در معنای شک در مقتضی و رافع 53
- معنا کردن مقتضی به سبب حکم 54
- استعداد و قابلیت حکم و شک در آن 55
- معنای استعداد بقای مقتضی 56
- اشاره 57
- دلیل محقق نایینی(ره) بر معنای ثالث یعنی مختار شیخ 58
- لزوم مراجعه به شارع طبق معنای اول و دوم مقتضی 61
- تمسّک شیخ به روایات برای بیان معنای شک در مقتضی و رافع 62
- بررسی سؤال زراره در مورد ناقضیت خفقه و خفقتان برای وضو 63
- کیفیت تصویر شبهۀ حکمیه در سؤال زراره نسبت به ناقضیت نوم 66
- اشاره 66
- بررسی جملۀ«الرجل ینام» 68
- بررسی سؤال دوم زراره در مورد تحقق نوم غالب 69
- اشاره امام(علیه السلام) به استصحاب در جملۀ«حتی یستیقن انه قد نام» 70
- بررسی شرط و جزا در جملۀ«و الاّ فانّه علی یقین من وضوئه» 71
- تقدّم اصل سببی بر اصل مسببی اشکال اختصاص استصحاب مستفاد از روایت زراره به باب وضو 74
- اشاره 74
- تمسّک به اصاله الاطلاق برای نفی قیدیت وضو و جواب آن 75
- مقتضای فهم عرف و تناسب حکم و موضوع در معنای روایت زراره 77
- تقدم استصحاب در شک سببی بر استصحاب در شک مسببی 78
- جواب امام(ره) از اشکال تقدّم اصل سببی بر اصل مسببی 79
- مقتضای توجه به موقعیت زراره در سؤال از امام(علیه السلام) 80
- اشاره 82
- علت تقدّم استصحاب در شک سببی بر استصحاب در شک مسببی 82
- دلیل جریان استصحاب بقای کرّیّت فقط 84
- بررسی مثال نوم و بقای وضو از نظر سببیت و مسببیت 86
- فرق ما نحن فیه با صورت قطع به عدم تحقق نوم 88
- اشاره 90
- لزوم تکرار جواب امام طبق معنای شیخ از نظر محقق نایینی(ره) 91
- تکرار برای ترتیب صغرا و کبرا در کلام امام(علیه السلام) 91
- نظر محقق نایینی(ره) در معنای روایت«لا ینقض الیقین بالشک» 93
- معنای برگشت جملۀ خبریه به انشائیه در مقام 94
- بطلان برگشت معنای جمله خبریه به انشائیه 95
- عدم امکان اخذ نتیجۀ قیاس به عنوان صغرای قیاس 98
- اشاره 98
- عدم استفاده قاعده کلیه از روایت طبق معنای محقق نایینی(ره) 100
- طریقه استدلال در محاورات عقلاء 101
- عدم ارتباط محل بحث به بحث کلیّت استصحاب نسبت به تمام ابواب فقه 102
- احتمال جزاء بودن«لا ینقض الیقین بالشک» 107
- اشاره 107
- عدم استفاده قاعده کلیه در صورت جزاء بودن«لا ینقض الیقین بالشک» 109
- لازمۀ مقدمه الجزاء بودن«فانّه علی یقین من وضوئه» 109
- بررسی جزاء بودن«لا ینقض الیقین بالشک» از نظر قواعد ادبی 110
- تنافی واو عاطفه با ارتباط بین شرط و جزاء 111
- بررسی اشکال عموم سلب و سلب عموم در روایت 112
- عدم دلالت مفرد معرّف بر عموم 113
- ارتباط لا تنقض با شک در رافع و شک در مقتضی بررسی حدیث لا تنقض از نظر شک در رافع و شک در مقتضی 115
- اشاره 115
- تقریب شیخ(ره) درباره اختصاص حدیث لا تنقض به شک در رافع 116
- معنای یقین مأخوذ در روایت از نظر شیخ(ره) 118
- کلام محقق همدانی(ره) درباره اختصاص حدیث لا تنقض به شک در رافع 118
- کیفیت وجود شک و یقین در باب استصحاب 120
- لزوم تقدیر برای تحقق معنای نقض 121
- اشاره 123
- اختصاص استصحاب به شک در رافع فرق بین استعمال یقین و علم و قطع از نظر محقق نائینی(ره) 123
- خصوصیت استعمال کلمۀ یقین از نظر محقق نائینی(ره) 125
- خصوصیت متیقن در صورت مصحّح بودن اسناد نقض به یقین 126
- معنای یقین و شک فعلی در جملۀ«لا تنقض الیقین بالشک» 127
- بررسی تقریب شیخ(ره) در اختصاص استصحاب به شک در رافع 128
- اختصاص طریقیت به قطع نه مقطوع 129
- لازمه مراد بودن یقین طریقی در«لا تنقض» 130
- اشاره 132
- کلام محقق همدانی(ره) در اختصاص استصحاب به شک در رافع 132
- دوام یقین متعلق به حالت سابقه نسبت به حال شک 133
- تنافی بین صغرا و کبرا ترتیب دادن با فرضی گرفتن یقین در روایت 134
- عدم ارتباط بین یقین تقدیری و یقین حقیقی در جواب 135
- مقتضای مناسبت حکم و موضوع در جملۀ«لا ینقض الیقین بالشک» 136
- مراد از کلمۀ«ابدا» در جملۀ«لا ینقض الیقین بالشک ابدا» 137
- خلط بین موضوع و حکم در اشکال امام(ره) به محقق همدانی(ره) 139
- لازمۀ وجوب نقض الیقین بالیقین 141
- اشاره 141
- حالات ثلاثه مکلّف در رابطه با مستصحب 142
- کلام محقق نائینی(ره) در رابطه با«لا تنقض الیقین» 144
- عدم تفاوت بین یقین و علم و قطع از نظر وجوب حرکت بر طبق آن 145
- اشکال اسناد نقض به یقین از ناحیۀ متیقن 147
- اشاره 149
- همراه بودن یقین به مقتضی با یقین به استمرار آن 149
- عدم تلازم بین قابلیت بقای مقتضی با یقین به بقای آن در آینده 150
- بررسی صفت یقین و شک از نظر ذات الاضافه بودن 152
- معنای واقعی«لا تنقض الیقین بالشک» 152
- عدم تفاوت میان اوصاف ذات الاضافه نسبت به ارتباطشان به نفس 153
- فرق بین شک و یقین و ظن از نظر متعلق آنها 154
- بررسی یقین و شک از نظر تعلق به نفس انسان 157
- اشاره 157
- علّت اسناد نقض به یقین 159
- عدم ارتباط خصوصیات متعلّق یقین به یقین 161
- کیفیت تصوّر یقین و شک در باب«لا تنقض» 162
- کیفیت اجتماع یقین و شک حقیقی در یک آن 164
- اشاره 166
- ملاک عمل در استصحاب تأیید استصحاب به بنای عقلا 166
- عدم تردید در بنای عقلا بر استصحاب در شک در رافع 167
- ملاک وجوب عمل به استصحاب نزد شارع 168
- بررسی ملاک عقلا در عمل به استصحاب 170
- منشأ وثوق به بقای مستصحب نزد عقلا از نظر امام(ره) 171
- عدم دخالت واقع مستصحب در باب استصحاب 172
- عدم لزوم به دست آوردن ملاک وثوق عقلا به بقای مستصحب 172
- اشاره 175
- مطالب مستفاد از روایت اول زراره 175
- بررسی حجیّت استصحاب از نظر اماریت یا اصل عملی بودن 176
- عدم اختصاص استصحاب به باب وضو 178
- بررسی روایت دوم زراره در باب استصحاب 179
- مقصود زراره از عبارت«فلّما صلّیت وجدته» 180
- اشاره 183
- بررسی سؤال سوم زراره در روایت«لا تنقض» 183
- معنای شک در عبارت زراره 184
- احتمالات موجود در جملۀ«فرأیته فیه» 185
- فرق قاعدۀ یقین و قاعدۀ استصحاب و مناسبت آن با روایت زراره 187
- مبعّدات قاعده یقین و شک در محل بحث 188
- معنای«فلم أر شیئا» طبق احتمال مختار 190
- احتمال سازگار با عرف در معنای«فرأیته فیه» 190
- مقتضای سؤال زراره از علت از امام(علیه السلام) 192
- اشاره 192
- سؤال زراره نسبت به وظیفه تطهیر در باب علم اجمالی به نجاست 194
- سؤال زراره نسبت به عدم لزوم فحص در شبهات موضوعیه 195
- وظیفه مصلی در صورت حدوث نجاست در اثناء نماز 196
- فرق بین علم به نجاست در اثنای نماز با بعد از نماز 197
- احتمال تطبیق سؤال آخر زراره بر قاعده یقین و شک 198
- اشاره 200
- اشکال عدم تطبیق جملۀ آخر روایت زراره بر استصحاب 200
- لازمۀ توجه به متعلّق شک در هنگام تعبیر 201
- برگشت معنای«ان لم تشک» به«ان کنت غافلا» 202
- عدم صلاحیت تمسک به استصحاب طهارت برای بعد از نماز 204
- عدم موضوع بودن اعاده برای حکم شرعی 205
- اشکال علیّت استصحاب برای عدم وجوب اعاده 208
- اشاره 208
- عدم ارتباط حکم به وجوب اعاده و عدم آن به شارع 209
- عدم شرطیت طهارت واقعیه برای صلاه 210
- بررسی دوباره روایت زراره 212
- عدم دخالت تعبّد در فرق بین نجاست حادث با نجاست مستصحب 213
- بررسی شرطیت طهارت و مانعیت نجاست نسبت به نماز 214
- فرق بین نجاست حادث در وسط صلاه با نجاست مستصحب 216
- فرق بین نجاست حادث با نجاست مستصحب 218
- اشاره 218
- اشکال عدم تفاوت موارد علم به نجاست در اثنا 221
- شباهت ما نحن فیه با مسأله لباس مشکوک در اجرای برائت 223
- تغایر ظاهر روایت با اجرای برائت 224
- اشاره 226
- دلالت حدیث سوم زراره برای شک در رکعات برای استصحاب 226
- کیفیت دخالت تقیه در معنای روایت زراره 227
- نظر بعض فقهای عامه در لزوم فاتحه الکتاب در تمام رکعات 228
- احتمال جمع بین تقیه و مذهب حق در کلام امام(علیه السلام) 229
- مبعّد تقیه ای بودن روایت زراره در باب شکوک 229
- کلام محدث کاشانی(ره) در معنای روایت زراره در باب شک در رکعات 230
- اشاره 233
- اشتراک و افتراق احتمال دوم با اول در روایت سوم زراره 233
- ترجیح احتمال دوم نسبت به احتمال اول در معنای روایت 235
- اشکال احتمال دوم در معنای روایت زراره و جواب آن 236
- معنای روایت سوم زراره طبق نظر شیخ(ره) 237
- خصوصیت روایات صلاه احتیاط 239
- کلام شیخ(ره) در رابطه با جملۀ«قام فاضاف الیه اخری» 241
- اشاره 241
- نظر مرحوم آخوند(ره) در تقیید صحیحۀ زراره به روایات دیگر 242
- عدم سازش روایت با باب استصحاب در صورت اطلاق 243
- معنای امام(ره) درباره صحیحۀ زراره در مقام 244
- مراد از جنس یقین و شک و اقتضای آنها 246
- اشاره 248
- مرجّحات معنای«لا ینقض الیقین بالشک» از نظر امام(ره) 248
- اراده جنس یقین و شک از الیقین و الشک در روایت 249
- عدم اختصاص«لا ینقض الیقین بالشک» به باب استصحاب 250
- دلیل خروج قاعده یقین از محل بحث 251
- عدم جواز استعمال یقین و شک در دو معنای غیر قابل جمع 252
- تطبیق روایت«و لا ینقض الیقین بالشک» بر باب استصحاب 255
- اشاره 255
- عدم امکان جمع بین اتصال و انفصال نسبت به یک شیء 257
- اشکال تأخّر استصحاب از شک 258
- عدم تقیه ای بودن روایت زراره در ما نحن فیه 259
- مقتضای دقّت در کلمۀ«قام فاضاف الیها اخری» 260
- اشاره 263
- روایت«اذا شککت فابن علی الیقین» در استصحاب تمسّک به روایت«اذا شککت فابن علی الیقین» برای استصحاب 263
- دلیل ظهور روایت اسحاق بن عمار در استصحاب 264
- جمع بین روایت«ابن علی الیقین» با روایات نماز احتیاط 268
- روایت«من کان علی یقین فشکّ...» در استصحاب تمسّک به روایت«من کان علی یقین فشکّ...» برای استصحاب 270
- اشاره 270
- احتمال اختصاص روایت به باب شک ساری 271
- جواب مرحوم آخوند(ره) از اشکال اختصاص روایت به باب شک ساری 272
- مقتضای حجیّت یقین و عدم جواز نقض آن 273
- مقتضای دقت در تعلیل موجود در روایت 274
- اشاره 277
- مکاتبۀ محمد بن قاسانی در استصحاب تمسّک به مکاتبۀ محمد بن قاسانی برای استصحاب 277
- بررسی معنای یوم الشک در سؤال راوی 279
- بیان مرحوم شیخ(ره) در دلالت روایت قاسانی بر استصحاب 280
- قرینه بر بودن یوم الشک، اول ماه رمضان 280
- عدم دلالت روایت قاسانی بر استصحاب از نظر محقق خراسانی(ره) 281
- تأیید محقق نائینی(ره) نسبت به کلام محقق خراسانی(ره) 282
- عدم تعرّض روایات نسبت به یقین به خروج ماه رمضان 283
- عدم تفاوت بین«الیقین لا ینقض بالشک» با«الیقین لا یدخله الشک» 284
- اشاره 286
- تمسّک به روایات قاعده طهارت و حلیّت برای استصحاب 286
- معنای روایات قاعده طهارت و حلیّت از نظر مشهور 287
- معنای روایات قاعده طهارت و حلیّت از نظر محقق خراسانی(ره) 288
- کلام محقق خراسانی(ره) در حاشیۀ رسائل نسبت به روایات 290
- معنای روایات قاعده طهارت و حلیت از نظر صاحب فصول(ره) 292
- اشاره 294
- خلاصۀ کلام محقق خراسانی(ره) در روایات قاعده طهارت و حلیّت 294
- فرق بین نجاست واقعیه و طهارت واقعیه و حرمت واقعیه و حلیّت واقعیه 295
- مسألۀ طهارت و نجاست از نظر عرف و عقلا 296
- لازمۀ عدم امکان جعل طهارت واقعیه و حلیّت واقعیه 298
- لازمۀ جعل طهارت و حلیّت بر روی همۀ اشیاء 299
- تفاوت طهارت ظاهریه و طهارت واقعیه 303
- اشاره 303
- لازمۀ اخذ قید مشکوکیت در موضوع طهارت ظاهریه 306
- عدم امکان جعل غایت برای طهارت ظاهریه 307
- اشکال در عدم غایت بودن«حتی تعلم انّه قذر» برای حکم ظاهری 308
- حل اشکال با دقت در قید«حتی تعلم» 309
- بررسی قید«حتی تعلم» در روایات قاعده طهارت و حلیّت 312
- اشاره 312
- شمول حکم نسبت به تمام خصوصیات صنفیه و فردیه 314
- عدم دخالت قید مشکوکیت در موضوع حکم به طهارت 315
- لزوم تمسّک به عام در شبهۀ مصداقیۀ مخصص در کلام محقق خراسانی(ره) 316
- استفادۀ طهارت ظاهریه از راه اطلاق 317
- لازمۀ جریان قاعده طهارت در شبهات حکمیه 318
- عدم جواز تفکیک بین جملۀ«کل شیء طاهر حتی تعلم انه قذر» 319
- اشاره 321
- تعریف احکام تکلیفیه 322
- تفصیل بین احکام تکلیفیه و احکام وضعیه در باب استصحاب 322
- تعریف احکام وضعیه 324
- بررسی انحصار احکام وضعیه 325
- بررسی مخترعات شرعیه از نظر حکم وضعی بودن 326
- اشاره 328
- حکم وضعی بودن نماز و روزه و امثال آن از نظر محقق نائینی(ره) 328
- بررسی معنای ماهیات مخترعه از نظر امام(ره) 329
- معنای حکم وضعی بودن اجزای صلاه 330
- مسألۀ ولایت و قضاوت از نظر محقق نائینی(ره) 332
- کیفیت وضعی بودن مسألۀ رسالت و خلافت از نظر امام(ره) 333
- پذیرش کلام محقق نائینی(ره) نسبت به مسألۀ ولایت و قضاوت 334
- کیفیت جعل احکام وضعیه و احتمالات آن 336
- اشاره 336
- کیفیت جعل رافعیت برای تکلیف از نظر محقق خراسانی(ره) 338
- عدم امکان جعل استقلالی برای سببیت، شرطیت، مانعیت و رافعیت 339
- نحوه تعلق جعل تشریعی به قسم دوم از نظر محقق خراسانی(ره) 340
- جعل تشریعی استقلالی و تبعی در قسم سوم از نظر محقق خراسانی(ره) 342
- عدم توجیه حکم وضعی بودن مانند سببیت، طبق مبنای مرحوم آخوند(ره) 344
- اشاره 344
- معنای تکلیف از نظر محقق خراسانی(ره) 346
- معنای شرطیت چیزی برای تکلیف 347
- اعراض مرحوم آخوند(ره) از کلام خودشان در واجب مطلق و مشروط 348
- خلط در معنای تکلیف در کلام محقق خراسانی(ره) 349
- برگشت عنوان سببیت به شرطیت در باب تکالیف 350
- معنای سببیت دلوک شمس برای وجوب نماز ظهر و عصر 351
- اشاره 353
- امکان جعل استقلالی برای شرطیت، جزئیت و مانند آن از طرف شارع 353
- انتزاع جزئیت و شرطیت از تعلق امر به مرکب 354
- عدم انحصار جعل جزئیت و شرطیت به طریق انتزاع از مأموربه 355
- جعل استقلالی شرطیت استقبال کعبه در باب تغییر قبله 356
- ادعای انتزاع در تمام احکام وضعیه در کلام شیخ(ره) 357
- لازمه تأخّر حکم از موضوع در باب عقود و ایقاعات 358
- اعتبار شارع در دنبال عقود و ایقاعات 359
- بطلان ادعای ذاتیت سببیّت برای سبب 360
- اشاره 363
- عدم مانع برای اجرای استصحاب در احکام وضعیه 363
- خلاصۀ بحث در باب استصحاب 367
- تنبیهات بحث استصحاب تنبیه اول: دخالت عنوان یقین و شک در باب استصحاب 368
- اشتراط فعلیّت شک و یقین در باب استصحاب 370
- شرط تعلّق احکام به مکلفین 370
- اشاره 373
- ثمرۀ بحث اشتراط فعلیت شک و یقین در باب استصحاب 373
- قول به کفایت استصحاب بعد از عمل و جواب آن 375
- علت جریان استصحاب در فرض یقین به حدث و شک فعلی 377
- اشکال کلام امام(ره) نسبت به ثمرۀ بحث اعتبار فعلیت شک و یقین 378
- ثمرۀ بحث اعتبار فعلیت شک و یقین در باب استصحاب 379
- طریق مناقشه در قاعده فراغ در محل مشکوک 380
- اشاره 382
- ثمرۀ دوم اشتراط فعلیّت شک و یقین در باب استصحاب 382
- اشتراط فعلیّت شک و یقین در بقای استصحاب 383
- شرطیت فعلیت شک و یقین برای تمام حالات استصحاب 384
- شرط جریان قاعده فراغ 387
- اشاره 390
- استصحاب در موارد طرق و امارات تنبیه دوم: اجرای استصحاب در موارد طرق و امارات 390
- عدم وجود یقین در باب امارات 391
- معنای حجیّت امارات 392
- راه مرحوم آخوند(ره) برای استصحاب در موارد طرق و امارات 394
- عدم کفایت یقین تقدیری در استصحاب از نظر محقق خراسانی(ره) 395
- کیفیت جمع بین یقین طریقی و موضوعی در باب استصحاب 396
- خلاصۀ تنبیه دوم استصحاب 399
- اشاره 399
- حکومت ادلۀ طرق و امارات بر دلیل استصحاب از نظر محقق نائینی(ره) 400
- تأیید حجّیّت طرق و امارات عقلائیه از نظر شارع 402
- ملاک عمل عقلا به طرق و امارات 403
- عدم دلیل بر القای احتمال خلاف نزد عقلا 404
- اشاره 407
- بیان امام(ره) برای اجرای استصحاب در موارد طرق و امارات 407
- بررسی ملاک استحکام یقین 409
- تساوی یقین و بیّنه از نظر ملاک استحکام 410
- شاهد روایی برای جریان استصحاب در موارد طرق و امارات 411
- اشاره 415
- استصحاب فرد معیّن و استصحاب فرد مردد 415
- تنبیه سوم: استصحاب فرد و استصحاب کلّی 415
- فرق بین استصحاب قسم ثانی با استصحاب در فرد مردد 416
- بررسی استصحاب فرد منتشر 417
- اقسام استصحاب کلّی: استصحاب کلی در ضمن فرد معیّن 419
- بررسی اثر مترتب بر روی فرد برای جریان استصحاب 420
- لزوم رجوع به عرف در فهم معنای دلیل استصحاب 421
- قسم دوم از اقسام استصحاب کلی 423
- اشاره 423
- مصداق استصحاب کلی قسم دوم در شرعیات 424
- جواز جریان استصحاب کلی حدث و ترتب آثار آن 425
- عدم جریان استصحاب فرد در قسم دوم استصحاب کلی 425
- بررسی منشأ شک در ارتفاع حدث در مقام 427
- منشأ شک در بقای حدث از نظر محقق خراسانی(ره) 428
- اشاره 430
- وحدت قضیۀ متیقنه و مشکوکه از نظر عرف و عدم وحدت از نظر عقل 430
- امتناع استصحاب کلی معرّا از وجود 432
- عدم وجود قضیّۀ مشکوکه در فرض دوم از استصحاب کلی 432
- بنای استصحاب کلی مقیّد به وجود خارجی بر مبنای رجل همدانی 434
- مقتضای مبنای مشهور در باب کلی خارجی 435
- بطلان مبنای رجل همدانی در باب کلی خارجی 436
- عدم جریان استصحاب در شبهه مفهومیه 438
- شبهۀ عبائیۀ مرحوم سید اسماعیل صدر(ره) 438
- اشاره 438
- بررسی جریان استصحاب کلی قسم ثانی در مسأله بقای نهار 440
- بررسی جریان استصحاب در شبهۀ عبائیه 441
- جواب امام(ره) از جریان استصحاب در شبهه عبائیه 444
- عدم جریان استصحاب در لوازم عقلیه 446
- اشاره 448
- جواب شبهۀ عبائیه از طریق اصل مثبت 448
- فرق ما نحن فیه با مورد جریان استصحاب در طرف مشخص 451
- فرق حکم به نجاست در جزء معین و جزء غیر معین 452
- نتیجۀ بحث در مسأله استصحاب در مورد شبهۀ عبائیه 453
- اشاره 456
- انکار کلی بودن استصحاب در شبهۀ عبائیه از نظر محقق نائینی(ره) 456
- مثالهای دیگر شبیه شبهۀ عبائیه 458
- عدم دوران امر بین کلیّت و جزئیت استصحاب 459
- اشاره 466
- بررسی استصحاب در شبهۀ عبائیه از نظر جزئیت و کلیّت 466
- فرق بین شبهۀ عبائیه و مثال محقق نائینی(ره) 468
- عدم ایجاد تعدد برای زید از اضافه او به جانب شرقی و غربی 470
- تمسّک به اصل حاکم در شبهۀ عبائیه 471
- استصحاب کلی قسم ثالث تفصیل شیخ بین دو فرض کلی قسم ثالث 475
- اشاره 475
- عدم نظارت به خصوصیات فردیه در استصحاب کلی 476
- دلیل محقق عراقی(ره) بر عدم جریان استصحاب کلی قسم ثالث مطلقا 477
- دقت در تشبیه کلی طبیعی به افراد، مثل نسبت آباء به اولاد 479
- اشاره 483
- دو فرض در بقای کلی قسم ثالث 483
- اقوال موجود در جریان کلی قسم ثالث 484
- عدم ارتباط مسألۀ شدّت و ضعف و مانند آن به استصحاب کلّی 486
- بررسی تشابه وجوب و استحباب با مسألۀ شدّت و ضعف 488
- تغایر وجوب و استحباب از نظر عرف 489
- اشاره 491
- بیان محقق خراسانی(ره) در جریان استصحاب در کلی قسم ثالث 492
- مقتضای مراجعه به عرف در باب استصحاب کلی قسم ثالث 494
- تغایر انسان و حیوان از نظر عرف 495
- عدم امکان تحقق کلی بدون خصوصیات فردیه 497
- شبهۀ استصحاب کلی قسم ثالث 499
- اشاره 499
- وجود اصل حاکم و مانعیت آن از جریان استصحاب در مورد شبهه 500
- عدم دلالت آیه بر مرکب بودن موضوع وجوب وضو 503
- جواب از استشهاد به ذیل آیه وضو 504
- عدم تشابه آیه وضو به قضیۀ«ان جائک زید فاکرمه...» 506
- اشاره 506
- دلیل ارتباط قضیۀ«إِنْ کُنْتُمْ جُنُباً فَاطَّهَّرُوا» به نماز 508
- رجوع به اصل بحث 510
- عدم وجود اثر برای کلی حدث در شریعت 510
- عدم جواز انتزاع جامع بین موجبات حدث 511
- استصحاب کلی، قسم رابع علم به وجود دو عنوان با احتمال انطباق بر یک فرد 514
- اشاره 514
- کلی بودن در استصحاب 516
- بحث در مستصحب کلی نه جزیی 516
- فرق استصحاب کلی قسم رابع با قسم ثانی 517
- نظر استاد در استصحاب کلی نبودن قسم رابع 519
- شخصی بودن استصحاب در ما نحن فیه و فرق آن با استصحاب طهارت 521
- اشاره 524
- تطبیق قاعدۀ تمسک به عام در شبهۀ مصداقیه 524
- لزوم احراز موضوع برای جریان حکم و عدم کفایت شک 525
- جواب از اشکال عدم تمسک به قاعدۀ نقض الیقین بالشک 527
- عدم وجود شبهۀ مصداقیه در برخی از عناوین 527
- نبودن«لا تنقض الیقین بالشک» از موارد شبهۀ مصداقیه 530
- شک از امور نفسانی و وجدانی 531
- استصحاب در زمان و زمانیات اشکال جریان استصحاب در زمان و زمانیات و حلّ آن 533
- اشاره 533
- راه حل شیخ انصاری(ره) برای جریان استصحاب در زمان 534
- اعتبار شک در بقا در استصحاب 535
- مراد از یقین و شک در«لا تنقض» 536
- عدم امکان جمع میان یقین و شک در زمان واحد 538
- مراد از اصل استصحاب در زمان 539
- اشاره 542
- توجه خطاب عرف در استصحاب به«لا تنقض الیقین بالشک» 542
- مراد از حرکت قطعیّه و حرکت توسطیّه 544
- لزوم تدرج و تصرم در حرکت قطعیه 545
- اشکال استاد به مرحوم آخوند(ره) در حرکت توسطیه 548
- راه حل مرحوم آخوند(ره) در جریان استصحاب در متعلق حکم 549
- اشاره 551
- لزوم توجه به اثر شرعی در استصحاب زمان 551
- اختلاف میان مستصحب و متعلق حکم 552
- برگشت دو اشکال امام(ره) به موضوع نبودن زمان برای حکم شرعی 553
- جواب مرحوم شیخ(ره) در جریان استصحاب بر خود حکم 554
- اشکال استاد بر مرحوم شیخ(ره) در جریان استصحاب بر خود حکم 555
- جواب آخوند(ره) به جریان استصحاب در متعلق وجوب و اشکال استاد 556
- اشکالات استاد بر جریان استصحاب تعلیقی و راه حلّ ایشان 558
- راه حل از روایات برای صحت جریان استصحاب تعلیقی 559
- اشاره 561
- لزوم جریان استصحاب در صورت قول به اصل مثبت و پاسخ استاد 561
- فرق میان استصحاب بقای نهار و استصحاب طهارت 562
- تشابه حرکت با زمان در تصرم و تدرج 563
- اعتبار وحدت میان اجزای نماز نزد شارع 566
- اعتبار وحدت در تکلم از نظر عرف 567
- اشاره 570
- اشکال به استصحاب وجودی زمان 571
- ارتباط مسألۀ استصحاب زمان با استصحاب حکمی 575
- شبهۀ مرحوم نراقی(ره) در تعارض استصحاب عدمی با وجودی 576
- رد استاد بر اشکال به مرحوم نراقی(ره) در قطع اتصال شک و یقین 577
- تساوی رتبۀ استصحاب وجوب و استصحاب عدم از نظر مرحوم نراقی(ره) 579
- اشاره 579
- جواب شیخ انصاری(ره) از شبهۀ مرحوم نراقی(ره) در مورد قید قبل از زوال 580
- کلام شیخ انصاری(ره) در عدم وجود استصحاب وجودی 581
- اشکال امام(ره) به جواب شیخ انصاری(ره) در ظرفیت نه قیدیت 583
- جواب مرحوم آخوند(ره) از شبهۀ مرحوم نراقی(ره) و مناقشۀ استاد 586
- فرق میان جریان استصحاب وجود و عدم در صورت ظرفیت زمان 587
- اشاره 589
- تعبیر دیگر مرحوم آخوند(ره) در بیان شبهۀ مرحوم نراقی(ره) 589
- عدم جریان هر دو استصحاب با هم به خاطر اختلاف مبنا 590
- فرق دو تقریر محقق خراسانی(ره) برای تعارض استصحابین 591
- عدم امکان توجه به مقام اثبات با فرض اشکال در مقام ثبوت 592
- اشکال استاد به عبارت کفایه 593
- عدم اخذ خصوصیات در صورت رفتن حکم بر اطلاق 595
- اشکال استاد به تعارض استصحابین در صورت عدم امکان جمع 596
- راه حل استاد برای تعارض استصحابین در صورت عدم امکان جمع 597
- اشاره 599
- کلام محقق نائینی(ره) در عدم جریان استصحاب عدمی 599
- تحقق عدم مقید و جریان استصحاب در آن 600
- مراد از عدم در جریان استصحاب عدمی 601
- کلام مرحوم نائینی(ره) در جریان استصحاب بر جعل شارع 602
- توسعۀ در استصحاب و ردّ آن توسط مرحوم نائینی(ره) 603
- اشکال استاد به وحدت میان عدم مطلق و عدم ازلی 604
- اشاره 608
- عدم تطبیق اشکال محقق نائینی(ره) بر شبهۀ فاضل نراقی(ره) 609
- ما بعد از زوال، قید برای جلوس نه برای عدم 610
- قضیۀ ثبوتیه و قید ما بعد از زوال و اضافه کردن عدم 611
- مراد از عدم مطلق و انتقاض آن به وجود 613
- اشتراک دو عنوان عدم وجوب الجلوس و عدم وجوب المقیّد بما بعد از زوال 613
این مصلّی را می گیرد و حکم به صحّت نماز می کند. می گوید: این شکوکی که بعد از بعد فراغ از نماز برای تو پیدا می شود، را مورد اعتنا قرار نده شارع در چنین مواردی حکم به صحّت عمل کرده است. اما در ما نحن فیه آیا این شکی که بعد از نماز پیدا شده، یک شک حادثی است؟ یا این که این همان شکی است که از ساعت یک بعد از ظهر بوده و بعد هم در خزانۀ نفس در هنگام ورود در نماز بوده است؟ الان هم همان شک است. یک شک تازه ای پیدا نشده، یک شک جدیدی تحقق پیدا نکرده است.
اگر بگویید: از نظر عقلی، یک شک جدیدی است، می گوییم: ما در فهم مفاد روایات به عقل کار نداریم. از نظر عرف، یک شک است، دو تا شک نیست که یکی زمانش آن وقت باشد و یکی هم زمانش این وقت باشد.
و علاوه؛ قبلا هم عرض کردم که قاعدۀ فراغ آنجایی جریان پیدا می کند که انسان بعد الفراغ از خصوصیات عمل غافل شده باشد، یعنی الان یادش نیست که عمل به چه کیفیتی واقع شده است. اما آنجایی که تمام جزئیات عمل برای انسان بعد از نماز روشن است، دیگر جای قاعدۀ فراغ نیست. این آدم می داند که اول ظهر محدث بوده، می داند یک ساعت بعد از ظهر استصحاب حدث داشته، می داند ساعت دوی بعد از ظهر غافل بوده، می داند در فاصلۀ ساعت یک و ساعت دو، وضو نگرفته، دیگر حالت ابهامی برای این وجود ندارد که قاعدۀ فراغ بخواهد بعد از نماز جاری بشود و حکم به صحت بکند. لذا آن استصحاب حدث نمی تواند بطلان نماز را ثابت بکند، این قاعدۀ فراغ هم نمی تواند صحت نماز را ثابت بکند. نتیجه این می شود که این مکلف روی قاعدۀ اشتغال مجبور است دوباره نمازش را بخواند برای اینکه امر به نماز گریبان او را گرفته و در مقام اطاعت و موافقت، یک عملی - که و لو با قواعد بتواند احراز صحتش را بکند، - تحویل مولا نداده است. لازم نیست که استصحاب حدث داشته باشیم تا حکم بکنیم به بطلان صلاه بلکه همین که یک چیزی نداشته باشیم که روی این عمل صحّه بگذارد و حکم بکند به اینکه این نماز صحیح است، کفایت می کند برای اینکه دوباره نماز خواندن برای او لازم باشد. این که می بینید در عبادت ها این حرفها را تکرار نمی کنیم، همه بخاطر قاعدۀ فراغ و اشباه قاعدۀ فراغ است، و الاّ اگر قاعدۀ فراغ و اشباه قاعدۀ فراغ نبود، اگر استصحاب عدم اتیان برکوع در رکعت رابعه هم نمی داشتیم، یعنی فرض کنید انسان بعد از نماز شک می کرد که آیا در رکعت سوم رکوع کرده یا نه؟ اگر قاعدۀ فراغ نداشته باشیم و لو