سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 15 صفحه 325

درس چهارصد و هفتاد و هفتم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

نظر مرحوم آخوند(ره) در مورد تردید در زمان شک به زمان یقین

بعد از آنکه آن دو مقدمه برای کلام مرحوم آخوند روشن شد، که یکی این بود: در استصحاب باید زمان شک به زمان یقین اتصال داشته باشد، و الا شک در بقا صدق نمی کند، و به تعبیر دیگر«نقض الیقین بالشک» صدق نمی کند. و مقدمه دوم این بود: در شبهات مصداقیۀ هر دلیلی به خود آن دلیل نمی شود تمسک کرد، مثلا در شبهه مصداقیه «اکرم العلماء» نمی شود به«اکرم العلماء» تمسک کرد، در شبهۀ مصداقیه«لا تشرب الخمر» نمی شود به«لا تشرب الخمر» کسی تمسک کند. «لا تنقض الیقین بالشک» هم از این قاعده و قانون مستثنا نیست، اگر یک جا شبهۀ مصداقیه پیدا کرد، جایی ما نفهمیدیم که«نقض الیقین بالشک» هست، یا نقض الیقین بالشک نیست، و به تعبیر مرحوم آخوند نفهمیدیم که زمان شک به زمان یقین اتصال دارد، یا زمان شک به زمان یقین اتصال ندارد، اگر جایی این معنا مشتبه شد دیگر ما نمی توانیم به«لا تنقض الیقین بالشک»