سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 15 صفحه 404

درس چهارصد و هشتاد و ششم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

تمسّک به استصحاب نبوت موسی و عیسی(علیهما السلام)

بنابر اینکه نبوّت، یکی از مناصب مجعولۀ الهیه باشد، اگر فرضا استصحابی در آن جریان پیدا کند، دیگر لازم نیست ما به دنبال اثر دیگری باشیم. مثل موضوعات نیست که به انتظار ترتّب یک اثر شرعی باشیم، بلکه مثل خود آثار شرعیه و خود احکام مجعوله است، یعنی خودش شرعی است، و خودش مجعولیت دارد. بنابراین معنا، آیا تمسک به استصحاب نبوّت جایز است یا نه؟ این طوری که جاثلیق در مقابل حضرت رضا(علیه السلام) به استصحاب نبوّت تمسک کرد، آیا این تمسک، صحیح است، یا نه؟ و بعد برسیم به آن جوابی که حضرت بیان فرمودند، ببینیم مقصود از آن جواب چیست و ناظر به چه مسأله ای است؟ ولی قبل از آن، خودمان مسأله را بررسی می کنیم.

اگر یک کتابی یک یهودی و یا نصرانی بخواهد به استصحاب نبوّت حضرت موسی(علیه السلام) تمسک کند، یا به استصحاب نبوّت حضرت عیسی(علیه السلام)