سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 15 صفحه 487

درس چهارصد و نود و ششم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

اعتبار بقای موضوع در استصحاب

در دو مقام بحث شده است: یک مقام این است که بقای موضوع در استصحاب، معتبر است و اگر موضوع باقی نباشد، استصحاب جریان پیدا نمی کند. مقام دوم: این است که استصحاب در جایی جریان پیدا می کند که یک امارۀ معتبره برخلاف حالت سابقه وجود نداشته باشد و اینکه ما در دو بحث گذشته عرض کردیم که استصحاب با ظن به خلاف هم جریان پیدا می کند، پیدا بود که مقصود از ظن، ظن غیر معتبره است و لذا در دلیل دیروز آن را به دو قسم تقسیم کردیم که یک وقت دلیل بر عدم اعتبار ظن غیر معتبر، قائم شده است و یک وقت مشکوک الاعتبار است. پس اگر در مجرای استصحاب، یک امارۀ خلاف حالت سابقه تحقق داشته باشد، استصحاب جریان ندارد.

اما مقام اول که در استصحاب، بقای موضوع معتبر است، در کلمات بزرگان و محققین از اصولیین به همین سبک تعبیر شده است که«یعتبر بقاء الموضوع» در