سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 15 صفحه 511

درس چهارصد و نود و نهم

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلوه و السّلام علی سیّدنا و مولینا و نبیّنا أبی القاسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و علی آله الطیّبین الطّاهرین المعصومین و لعنه اللّه علی أعدائهم أجمعین، من الآن الی قیام یوم الدّین.

اگر موضوع در قضیۀ مشکوکه که باید با موضوع در قضیۀ متیقنه متحد باشد، خودش مشکوک البقاء بود، آیا می توانیم اینجا دوتا استصحاب جاری بکنیم: یک استصحاب در رابطۀ با بقای موضوع که بقای موضوع برای احراز قضیتین باشد و یک استصحاب هم در رابطۀ با خود قضیۀ مشکوکه که در حقیقت برای احراز اتحاد قضیتین، باز از خود استصحاب استفاده کنیم؟ ما عرض کردیم که نمی شود.

جواز احراز اتحاد قضیتین به کمک استصحاب از نظر محقق نایینی(ره)

لکن مرحوم محقق نائینی(اعلی اللّه مقامه الشریف) می فرمایند: در اینجایی که شما شک در عدالت زید دارید و در عین حال، شک در حیات زید هم دارید و فرضا هیچ گونه سببیّت و مسببیتی هم مطرح نیست؛ یعنی شک در عدالت زید، خودش یک سبب مستقلی دارد و شک در حیات هم، یک سبب دیگری و این طور نیست که شک در