سیری کامل در اصول فقه: دوره ده ساله دروس خارج اصول محمد فاضل لنکرانی جلد 15 صفحه 74

خود ایشان در حاشیۀ منه در کفایه می فرماید: «و لا تغفل کی لا تقول»، تا این حرف را نزنی، «کی لا تقول فی مقام التفصی عن اشکال المعارضه:»، در مقام جواب از اشکال معارضه این حرف را بزنی، کدام حرف؟ بگویید: «انّ الشک فی الحلیه فعلا بعد الغلیان، یکون مسببا عن الشک فی الحرمه المعلقه،» ایشان بصراحت جلوی مسألۀ سببیت و مسببیت را در حاشیۀ منه در ذیل کلمۀ لا تغفل می گیرند و بعد می گویند: چرا مسألۀ سببیت و مسببیت را ما انکار می کنیم به خاطر بعضی از اشکالاتی که شاید ما بعد اشاره بکنیم.

بالاخره آنچه که ما از عبارت ایشان می فهمیم، و تعبیرات ایشان بر متن کفایه را بخواهیم به سببیت و مسببیت برگردانیم، و بگوییم: ایشان همان حرف را در حاشیه را اینجا مطرح کرده اند، با اینکه در حاشیه تصریح به سببیت و مسببیت دارند، این به نظر قاصر ما خیلی بعید می آید.

این معنای عبارت مرحوم آخوند بود، عرض کردیم یک معنای دیگری بعض الاعلام کرده است حالا ببینیم که آیا بر عبارت منطبق می شود یا نه؟

پرسش:

1 - آیا همیشه جریان استصحاب تعلیقی با استصحاب تنجیزی تعارض دارد؟

2 - حکومت استصحاب تعلیقی بر استصحاب تنجیزی از نظر شیخ(ره) به چه صورت است؟

3 - سببیت؛ علت حکومت استصحاب تعلیقی بر استصحاب تنجیزی است. یعنی چه؟

4 - نظر امام(ره) در علیت سببیت برای حکومت استصحاب تعلیقی چیست؟

5 - بیان مرحوم آخوند(ره) در علت بودن سببیت در حکومت استصحاب تعلیقی بر تنجیزی چیست؟