شرح فارسی کفایه الاصول آخوند خراسانی جلد 1 صفحه 296

و هم و دفع لعلک تقول اذا کانت الاراده التشریعیه منه تعالی عین علمه بصلاح الفعل لزم بناء علی أن تکون عین الطلب کون المنشأ بالصیغه فی الخطابات الالهیه هو العلم و هو بمکان من البطلان لکنک غفلت عن ان اتحاد الاراده مع العلم بالصلاح انما یکون خارجا لا مفهوما و قد عرفت کما لا یخفی.

دهم از مفاسد مذهب جبریه آنست که این مذهب مخالف قول تمام انبیاء و رسل(ع)و مخالف تمام عقلاء و اعمال آنها و مخالف تمام ادیان و کتب آسمانی و قول خدای تعالی می باشد و بیان مخالفت این ها از ما تقدم ظاهر می شود کما لا یخفی.

مخفی نماند بر آنکه وجوه عشره ای که ذکر شد اگرچه در بعضی آنها تداخل و تکرار ممکن است باشد ولی برای توضیح مطلب و بیان مفاسد مذهب جبریها مانعی ندارد،مطلب دیگر گذشت آنکه اگرچه ظاهر عبارت کتاب صاحب کفایه دال بر جبر ممکن است باشد ولی با قرائن قطعیه خارجیه که مصنف از علماء اعلام شیعه بلکه استاد فقهاء می باشد این ظهور منافات با عقیده مصنف ندارد و من اللّه الرشد و الهدایه و به الاعتصام.

در طلب و اراده است

قوله:و هم و دفع الخ شاید اشکال بکنید بر اینکه اراده تشریعیه از خدای تعالی اگر علم بصلاح فعل باشد که مصنف فرمود لازم می آید بنا بر اینکه اراده عین طلب باشد که انشاءات خدای تعالی در خطابات همان علم باشد یعنی لازم می آید که علم را خدا انشاء کند و این باطل است چونکه علم انشاء نمی شود چون انشاء متعلق بامورات اعتباریه است مثل احکام خمسه و زوجیت و ملکیت و غیره از امورات که در خارج مابازاء ندارند و امورات تکوینیه