شرح فارسی کفایه الاصول آخوند خراسانی جلد 1 صفحه 75

اخری معینه للآخر و انت خبیر بانه لا یکاد یصح هذا الا اذا علم ان العلاقه انما اعتبرت کذلک و ان بناء الشارع فی محاوراته استقر عند عدم نصب قرینه الاخری علی ارادته بحیث کان هذا قرینه علیه من غیر حاجه الی قرینه معینه اخری و انی لهم باثبات ذلک و قد انقدح بما ذکرنا تصویر النزاع علی ما نسب علی الباقلانی و ذلک بان یکون النزاع فی ان قضیه القرینه المضبوطه التی لا یتعدی عنها الا بالاخری الداله علی اجزاء المامور به و شرائطه هو تمام الاجزاء و الشرائط او هما فی الجمله فلا تغفل و منها می نامند و ممکن است طوری معنی کنیم که سبک مجاز نیاید یعنی استعمال در هرکدام صحیح یا اعم علاقه ای با معنای لغوی داشته باشد و لحاظ آن معنی با اصل معنی لغوی باشد نه معنای مجازی با مجاز دیگر.

قوله:و انت خبیر بانه لا یکاد الخ و تو دانائی به اینکه این مطالب صحیح نیست الا اینکه بدانیم که علاقه حتما یا بر صحیح اعتبار شده است که غیر صحیح قرینه بخواهد یا برای اعم اعتبار شده که اراده صحیحه قرینه بخواهد و تمام این ها در مقام ثبوت است ولی در مقام اثبات این طور نیست یعنی در مقام ثبوت ممکن است ولی در مقام اثبات دلیلی بر آنها نداریم که اثبات کند کدام یک علاقه اعتبار شده.

تصویر نزاع قول باقلانی

قوله:و قد انقدح بما ذکرنا تصویر النزاع علی ما نسب الی الباقلانی الخ.

و بتحقیق که ظاهر شد به آنچه که ذکر کردیم ما تصویر نزاع را بر آنچه که نسبت داده اند به باقلانی که گفته است حقیقت شرعیه نداریم و الفاظ مستعمله در لسان شارع همان معانی لغویه خود که دعا باشد دارد ولی فروعات آن زیاد شده