شرح فارسی کفایه الاصول آخوند خراسانی جلد 1 صفحه 83

هذا علی الصحیح و اما الاعم فتصویر الجامع فی غایه الاشکال و ما قیل فی تصویره او یقال وجوه احدها ان یکون عباره عن جمله من اجزاء العباده کالارکان فی الصلاه مثلا و کان الزائد علیها معتبرا فی المأمور به لا فی المسمی و فیه ما لا یخفی فان التسمیه بها حقیقه لا تدور مدارها.

ضروره صدق الصلاه مع الاخلال ببعض الارکان بل و عدم الصدق علیها مع الاخلال به سایر الاجزاء و الشرائط عند الاعمی مع أنّه یلزم ان یکون الاستعمال فیما هو المامور به باجزائه و شرائطه مجازا.

نمی کنند مأمور به بشود و غیر این ها از اشکالهائی که برای مصنف شده است این مطلب بنا بر اینست که صحیحی باشیم و اما بنا بر اعمی پس تصویر جامع در غایه اشکال است و فقط برای اعم پنج قول هست در جامع مشترک بین صحیح و اعم.

جامع اول اعمیها و رد آن

اشاره

قوله:احدها الخ اول اینکه گفته شده مفهوم آن عبارت است من جمله از اجزاء عبادت مثل ارکان در صلاه یعنی در صلاه مثلا مسمی آن فقط ارکان است و زاید بر ارکان آنها معتبر در مأمور به هستند نه جزء مسمی پس اجزاء غیر رکنی و شرائط در صلاه مثلا اجزاء مسمی نیستند و زیادی آورده شده بدلیل دیگر و دلیل خارج.

قوله:فیه ما لا یخفی فان التسمیه الخ.

اشکالات وارده بر جامع اول اعمیها

سه اشکال باین مطلب است اول اینکه نامیدن نماز را به ارکان فقط حقیقتا دائر مدار آن نیست یعنی هرجا که صلاه باشد لازم نیست تمام ارکان باشد چون در نمازی که یکی از ارکان ها را نیاورد سهوا پس باید نماز نباشد بنا بر حرف شما چون شما گفتید صلاه نامیده شده فقط برای ارکان و حال آنکه با