با کاروان صفا: گزارش حج سال ۱۳۸۲ صفحه 506

مدینه! خداحافظ، عاشقی‌هایمان را از یاد مبر

آسمان مدینه را غبار گرفته است و من از پشت پنجره، مناره‌های قلب این شهر زیبا را نظاره می‌کنم. آسمان مدینه همچون قلب من غبارآلود است و مرا به خداحافظی می‌خواند. دست و دلم می‌لرزد. رفتن، سرنوشتِ ناگزیر ماست، اما پای رفتن هم نیست که دل به این سرزمین پیوند خورده است.