حکایات منبر صفحه 10

مردان با شرف و افراد مستقل و عزیز النفس موقعی که روی شایستگی و لیاقت ، مقام بزرگی را عهده دار شوند، در کمال قدرت و اعتماد به نفس انجام وظیفه می کنند.

تملق و چاپلوسی ، پستی و زبونی در روان پاک آنان راه ندارد و در حساس ترین مواقع ، شخصیت خود را نمی بازند و به خواری و فرومایگی تن نمی دهند.

قال علی علیه السلام :

ذوالشرف لا تبطره منزلة نالها و ان عظمت کالجبل الذی لا تزعزعه الریاح ؛(1)

حضرت علی علیه السلام می فرمود:

((مرد با شرف اگر در جامعه به بزرگترین مقام و پایه نایل شود، هرگز خود را نمی بازد و از مسیر فضیلت خارج نمی شود. او مانند کوه پابرجاست که وزش بادها قادر نیست به حرکتش درآورد و متزلزلش نماید.))

خواجه ابومنصور، وزیر سلطان طغرل ، مردی دانا و لایق ، قوی النفس و با شخصیت و خداپرست و درستکار بود. او در انجام وظایف دینی مراقبت کامل داشت .

معمولا همه روزه پس از ادای فریضه صبح مدتی روی سجاده می نشست و ادعیه و اذکاری می خواند. پس از آن که آفتاب طلوع می کرد جامعه وزارت را می پوشید و به دربار می رفت .

روزی سلطان طغرل ، وزیر را قبل از طلوع آفتاب احضار کرد.

ماءمورین به منزل وی رفتند و او را در حال خواندن دعا دیدند. امر پادشاه را ابلاغ نمودند، ولی وزیر به گفته آنان توجهی نکرد و همچنان به خواندن ادعیه ادامه داد. ماءمورین بی اعتنایی او را بهانه کردند و به عرض رساندند که وزیر نسبت به اوامر پادشاه احترام نمی کند و با این سخن ، سلطان طغرل را به سختی خشمگین کردند.