حکایات منبر صفحه 108

فبادرت المراءة و هی تقول و احیائی منک یا امیرالمومنین فقال بل و احیائی منک یا اءمة الله فیما قصرت فی اءمرک ؛

زن که از کلمات گله آمیز خود سخت شرمنده و پشیمان شده بود، با شتابزدگی گفت : یا امیرالمومنین ! از شما خجالت می کشم . مرا ببخش !

حضرت فرمود: از این که در کار تو و کودکانت کوتاهی شده است من خجالت دارم !(2)

درخواست عفو قاتل

قال ابومحمد الحسن العسکری علیه السلام ان رجلا جاء الی علی بن الحسین علیه السلام برجل یزعم اءنه قاتل اءبیه فاعترف فاءوجب علیه القصاص و ساءله اءن یعفو عنه لیعظم الله ثوابه فکاءن نفسه لم تطب بذلک فقال علی بن الحسین علیه السلام للمدعی للدم الولی المستحق للقصاص ان کنت تذکر لهذا الرجل علیک فضلا فهب له هذه الجنایة و اغفر له هذا الذنب قال یا ابن رسول الله له علی حق و لکن لم یبلغ اءن اءعفو من قتل والدی قال فترید ماذا قال اءرید القودفان اءراد لحقه علی اءن اصالحه علی الدیة صالحته و عفوت عنه فقال علی بن الحسین علیه السلام فماذا حقه علیک قال یابن رسول الله لقننی توحید الله و نبوة محمد رسول الله و امامة علی و الائمة علیهم السلام فقال علی بن الحسین علیه السلام فهذا لا یفی بدم اءبیک و الله هذا یفی بدماء اءهل الاءرض ؛(1)

حضرت امام حسن عسکری علیه السلام فرمود:

مردی حضور علی بن الحسین علیهماالسلام شرفیاب شد و شخصی را با خود آورده بود که گمان داشت او پدرش را کشته اشت . متهم در محضر امام به قتلی که مرتکب شده بود اعتراف نمود و با اقرار صریحش لزوم قانون قصاص تحقق یافت . اما از مشاهده وضع قاتل و اعترافش برای امام روشن شده بود که او آدم جنایت کاری نیست .

حضرت علیه السلام از فرزند مقتول که ولیّ خون بود، خواست که او را ببخشد تا مشمول اجر بزرگ باریتعالی واقع شود، اما دل جوان به این عفو راضی نبود.