حکایات منبر صفحه 152

نیت رشید

برای آن که نیت رشید و مصون ماندن از شک ، هر چه بهتر و بیشتر برای خوانندگان محترم روشن گردد، در این جا به طور نمونه بحث و گفت وگوهایی که بین منصور بن حازم و جمعی از مخالفین در مورد علی علیه السلام و لزوم پیروی از آن حضرت رد و بدل گردیده است ، ذکر می شود.

منصور بن حازم از اصحاب امام صادق علیه السلام است . مشکل بزرگ در آن زمان برای اصحاب و دوستان آن حضرت مسئله امامت بود. شیعیان و دوستداران اهل بیت علیه السلام و گروه مخالفین در اصل ایمان به خدا و توحید و همچنین درباره رسالت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم متفق القول بودند و همه عقیده داشتند به این که قرآن شریف ، وحی حضرت رب العالمین است و به عنوان کتاب آسمانی اسلام نازل شده و مردم باید از آن تبعیت نمایند. همه می دانستند که قرآن حاوی بعضی از مجملات است و برای این که آن مجملات تبیین شود و واضح گردد، خداوند تبیین آیات را به عهده نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم گذارد:

و انزلنا الیک الذکر لتبین للناس ما نزّل الیهم و لعلهم یتفکرون ؛(1)

((ما قرآن را بر تو نازل نمودیم تا برای مردم ، آن را که بر آنها فرو فرستادیم ، بیان کنی .))

((منصور بن حازم)) این زمینه مورد قبول تمام مسلمین را پایگاه اساسی بحث خود قرار داد، با آنان سخنانی را رد و بدل نمود و موقعی که شرفیاب محضر امام صادق علیه السلام گردید، خلاصه مطالب خود را به عرض مقدس آن حضرت رساند.

قلت انّ من عرف اءنّ له ربّا فقد ینبغی له اءن یعرف اءن لذلک الرب رضا و سخطا و اءنّه لا یعرف رضاه و سخطه الا بوحی اءو رسول فمن لم یاءته الوحی فینبغی له اءن یطلب الرسل فاذا لقیهم عرف اءنّهم الحجّة و اءنّ لهم الطاعة المفترضة (2)

((گفتم : کسی که دانست او را خالق و مالکی است سزاوار است که بداند برای آن مالک ، خشنودی و خشمی است و بداند که خشنودی و خشمش جز از راه وحی یا به وسیله فرستاده او شناخته نمی شود.

کسی که بر وی مستقیما وحی نازل نمی شود، شایسته است که از پی رسولان خدا برود و موقعی که آنان را ملاقات کند، از راه شواهد و دلایل متوجه می شود که اینان حجت الهی هستند و اطاعتشان بر مردم واجب است .))