حکایات منبر صفحه 171

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: در روزگار گذشته قوم دانیال نبی بر اثر کفران نعمت دچار قحطی شدند و کارشان به آدم خواری کشید.

قالت امراءة لاءخری و لهما ولدان یا فلانة تعالی حتی تاءکل اءنا و اءنت الیوم ولدی و اذا کان غدا اءکلنا ولدک قالت لها نعم فاءکلتاه فلمّا اءن جاعتا من بعد راودت الاءخری علی اءکل ولدها فامتنعت علیها فقالت لها بینی و بینک نبی الله فاختصما الی دانیال علیه السلام فقال لهما و قد بلغ الاءمر الی ما اءری قالتا له نعم یا نبی الله و اءشد قال فرفع یده الی السماء فقال اللهم عد علینا بفضلک (1)

زن بچه داری به زن دیگر، که او نیز فرزند داشت ، پیشنهاد کرد که فلانی ! بیا امروز من بچه خود را می گذارم و هر دو نفر گوشتش را می خوریم و روز بعد تو بچه ات را بیاور تا هر دو بخوریم ! گفته او مورد قبول واقع شد.

زن اول که خود پیشنهاددهنده بود از فرزندش دل برگرفت و هر دو نفر طفلش را قطعه قطعه کردند و خوردند. نوبت بعد که گرسنه شدند، زن اولی به دومی مراجعه کرد ولی زن دوم از کشتن بچه خود امتناع نمود و کار به خصومت و دعوا کشید. برای حکمیت به دانیال مراجعه کردند، دانیال نبی از شنیدن چنین دعوایی سخت ناراحت شد و گفت : ((کار گرسنگی به این جا کشیده شده است ؟)) گفتند: ((بلی ! و از این هم سخت تر شده است .))

دانیال دست به دعا برداشت و از پیشگاه الهی درخواست تفضل و رحمت نمود و خداوند قحطی را برطرف نمود.(2)

گرسنگی !

عن اءبی عبدالله علیه السلام قال انّما بنی الجسد علی الخبز؛ (1)

حضرت صادق علیه السلام فرمود: ((بدن آدمی بر غذا پایه ریزی شده است .))