حکایات منبر صفحه 193

عمر بن عبدالعزیز از گفتار کودک بسیار مسرور شد و از سن او سوال کرد. گفتند: ((دوازده ساله است .))(1)

شکست دادن با سخن گفتن !

مردی به نام شریک بن اعور، سید و بزرگ قوم خود بود و در زمان معاویه زندگی می کرد. شکل بدی داشت ، اسمش ((شریک)) بود و کلمه ((شریک)) اسم خوبی برای انسان نیست . پدرش را ((اعور)) می گفتند و ((اعور)) کسی است که یک چشمش معیوب باشد.

در یکی از روزهایی که معاویه در اوج قدرت بود، شریک بن اعور به مجلس او آمد. معاویه از اسم نامطبوع وی و پدرش و همچنین از شکل بدش استفاده کرده و او را به باد تحقیر و اهانت گرفت .

معاویه گفت : ((نام تو شریک است و برای خدا شریکی نیست . تو پسر اعوری و سالم از اعور بهتر است . صورت بدگلی هم داری و خوشگل بهتر از بدگل است . چرا قبیله ات تو را به سیادت و آقایی خود برگزیده اند؟))

شریک در جواب گفت : ((به خدا قسم تو معاویه هستی و معاویه سگی است که عوعو می کند. تو عوعو کردی و نامت را معاویه گذاردند. تو فرزند حربی و سلم و صلح از حرب بهتر است . تو فرزند صخره ای و زمین هموار از سنگلاخ بهتر است . با این همه چگونه به مقام زمامداری مسلمین نایل آمده ای ؟))

((سخنان شریک بن اعور، معاویه را شکست داد. شریک را قسم داد که از مجلس من خارج شو!))(1)

نام خوب