حکایات منبر صفحه 200

((از آنچه در آن هستی اعراض کن و روی گردان تا به افراد صالح و نیکوکار ملحق شوی . آنان که در لباس کهنه خود به خاک سپرده شده اند، شکمشان به پشتشان چسبیده بود؛ بین آنان و خداوند پرده ای وجود نداشت ، نه دنیا توانست آنان را گمراه نماید و نه خودشان بر اثر جاذبه دنیا گرایش یافتند.))(2)

احترام و تکریم دیگران (1)

در آیین اسلام ، سجیه پسندیده احترام و تکریم ، منحصر به مسلمین نسبت به یکدیگر نیست . مردم غیرمسلمان نیز از این خلق پسندیده بهره مند بوده و از تکریم مسلمین برخوردار بودند!

علی علیه السلام در زمان حکومت خود در خارج از شهر کوفه با مرد غیر مسلمانی رفیق شد. آن حضرت را نمی شناخت ، پرسید: اءین ترید یا عبدالله فقال اءُرید الکوفة ؛(1) قصد کجا داری ؟ فرمود: ((کوفه می روم .))

سر دوراهی که رسیدند، مرد ذمّی از آن حضرت جدا شده و به راه خود رفت . چند قدمی نرفته بود که برخلاف انتظار مشاهده کرد مسافر کوفه راه خود را ترک گفته و به راه او می آید. پرسید: مگر قصد کوفه نداری ؟ فرمود: چرا! گفت : راه کوفه آن طرف است . فرمود: می دانم ! سوال کرد: پس چرا از راه خود منحرف شده ای ؟

فقال له اءمیرالمومنین علیه السلام هذا من تمام حسن الصحبة اءن یشبغ الرجل صاحبه هُنیئة اذا فارقه و کذلک اءمرنا نبیّنا صلی الله علیه و آله و سلم فقال له الذمیّ هکذا قال قال نعم قال الذمیّ لا جرم اءنّما من تبعه لاءفعاله الکریمة

علی علیه السلام فرمود: ((برای این که مصاحبت و رفاقت به خوبی پایان پذیرد، لازم است در موقع جدا شدن از رفیق راه خود چند قدم او را بدرقه نماید. این دستوری است که پیامبر گرامی ما علیه السلام به ما آموخته است .))

مرد غیرمسلمان که تحت تاثیر این تکریم و احترام صادقانه و غیرمنتظره ، قرار گرفته بود، با تعجب پرسید: ((آیا پیامبر شما به شما چنین دستوری داده است ؟))