حکایات منبر صفحه 35

زیرا عبیدالله بن زیاد برای تثبیت حکومت ظالمانه یزید، وی را در مسیر خطری بزرگ و گناهی بس عظیم قرار داد.

او را ماءمور نمود با لشکریانش راه را بر حضر حسین علیه السلام ببندد و مانع بازگشت آن حضرت شود. این کار را انجام داد و سپس ماءموریت یافت آن حضرت را در بیابان نگهدارد و نگذارد وارد کوفه شود. این کار را نیز انجام داد و امام را در زمین کربلا متوقف نمود و زمینه قتل فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را فراهم آورد. اما خیلی زود به خود آمد و خویشتن را از اسارت بنی امیه آزاد سازد و راه باطلی را که در پیش گرفته است ترک گوید، و در فرصت مناسبی با قاطعیت تمام از مال و مقام ، زن و فرزند، حیات و زندگی و خلاصه جمیع شؤ ون مادی و دنیوی خویش برای خدا چشم پوشید و در پیشگاه الهی توبه کرد و به حضرت حسین علیه السلام پیوست و در رکاب آن حضرت به درجه شهادت نایل گردید و به سعادت ابدی دست یافت .(3)

1- وسائل الشیعه ، ج 15، ص 217؛ مشکوة الانوار، ص 118.
2- الکافی ، ج 2، ص 278.
3- معاد از نظر روح و جسم ، ج 2، ص 285.

بنده واقعی !

ایحسب الانسان اءن یترک سدی ؛(1)

((آیا انسان تصور می کند که با وجود عقل و نیروی عمل ، خداوند او را مهمل و به حال خود می گذارد و به اوامر و نواهی خود مکلفش نمی سازد؟))

کسی که خود را آفریده خدا می شناسد و بقای خود را مرهون تدبیر حکیمانه او می داند، نمی تواند در مقابل اوامر پروردگار خود بی تفاوت باشد.

او با این واقع بینی و اندیشه نورانی ، جسم و جان خود، عقل و وجدان خود، غرایز و تمایلات حیوانی خود و خلاصه تمام ذرات وجود خود را آفریده خداوند می داند و معتقد است او خالق من و مالک واقعی من است .