سوژه سخنرانی فاطمیه صفحه 221

در تفسیر نمونه، پس از نقل این حدیث می نویسد: می دانیم که قرآن مجید دارای بطونی است و یک آیه ممکن است چندین معنا و یا ده ها معنا داشته باشد و آنچه در این حدیث آمده، از بطون قرآن می باشد که منافاتی با معنی ظاهر آن ندارد.ج) علی بن فضیل می گوید: از امام رضا(ع) درباره آیه: ]مَرَجَ الْبَحْرَینِ یلْتَقِیانِ[ ){|1=279|}( [1] سؤال کردم، فرمودند: «ذلک علیٌ و فاطمهُ بینهُما بَرزَخٌ لایَبغیانِ، قال: العَهدُ الَّذی أخَذَهُ علیهِمَا النَّبیُّ یَعنی لا یَزنیانِ، یَخرُجُ مِنهُما اللؤلؤُ وَ المَرجان، قال الحَسَنُ وَ الحُسِینُ وَ ذُریَتِهِما؛ منظور از دو دریا، علی و فاطمه(ع)، و منظور از برزخ همان عهد و پیمانی است که پیامبر(ص) از آنان گرفت که خلاف نکنند و منظور از لؤلؤ و مرجان، حسن و حسین(ع) و ذریه آنان است.» )(1)( [1]

از این حدیث معلوم می شود که لؤلؤ و مرجان بودن، تنها به امام حسن و امام حسین(ع) اختصاص ندارد؛ بلکه فرزندان معصومین (و شاید به فرزندان غیر معصوم) آنان نیز اطلاق شود.