سوژه سخنرانی فاطمیه صفحه 946

قبر تو مستور ماند

اشعار

شعر بلند

قبر تو مستور ماند

ای حرم خاص خداوندگار دست خداوند، ترا پرده دار اُمِّ اَب و، بضعه ی خیر الانام مادر دو رهبر صلح و قیام خوانده خدا، عصمت کبری ترا گفته نبی، اُمِّ ابیها ترا چیست حیا؟ ریشه ی دامان تو کیست ادب؟ بنده ی فرمان تو وقت خوشت، وقت مناجات توست شاد، پیمبر ز ملاقات توست کس نبرد راه به سامان تو جز پدر و همسر و یزدان تو هم ز پی عرض ادب، گاه گاه یافته جبریل در آن خانه، راه مکتب تو، مکتب صدق و صفا خانه ی تو، گلشن مهر و وفا نیست عجب گر به چنین مکتبی تربیت آموخته، چون زینبی ای پدرت رحمهُ للعالمین مرحمتی کن به منِ دلْ غمین منکه ز احسان تو شرمنده ام دست به دامان تو افکنده ام قدر تو یا فاطم! نشناختند بر حرم حرمت تو، تاختند تا که صنم جای صمد نصب شد حق تو و همسر تو غصب شد حاصل آن طرح که بس شوم بود تو و محسن مظلوم بود قتل شد سبب قتل تو بی اختلاف ضرب در و، ضربت سخت غلاف ای شده محروم ز ارث پدر عالم و آدم ز غمت خونْ جگر عصمت یزدانی و، معصومه یی زوج تو مظلوم و، تو مظلومه یی داغ غمت بر دل رنجور ماند قدر تو و قبر تو، مستور ماند فاطمه! ای آنکه خرد مات توست چشم (مؤیّد) به کرامات توست

سید رضا مؤید