سوژه سخنرانی محرم صفحه 217

سلب آسایش دیگران

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: «اَلا اُنَبِّئُکُمْ مَنِ الْمُسْلِمُ؟ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ یدِهِ وَلِسانِهِ؛ (1) [1] آیا شما را خبر دهم که مسلمان `واقعی` کیست؟ مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و زبانش آسوده باشند.»

سلب آسایش دیگران، تعدی به حریم و حقوق شخصی آنان است و ناروا می باشد.

سَمُرَه بن جُنْدَب مردی از اهل مدینه بود و نخلستانی داشت. مردی از انصار، کنار در باغ و بوستان او خانه ای داشت که درخت خرمای سمره بن جندب داخل آن قرار گرفته بود، سمره گاه و بیگاه، بی خبر و سرزده وارد آن خانه می شد و سراغ درخت خرمایش می رفت و هنگام این آمد و شد، نگاه به داخل خانه و اوضاع زندگی آن مرد انصاری هم می انداخت و این خانواده از نگاه ها و رفت و آمدهای او در عذاب بودند.

آن مرد از رفتار سمره به رسول خداصلی الله علیه وآله شکایت کرد، چون تذکرهای مکررش به صاحب درخت سودی نبخشیده بود. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله کسی را نزد آن مرد فرستاد و شکایت مرد انصاری را به اطلاع او رساند و فرمود: هنگام ورود، اجازه بگیر. اما آن مرد حاضر به این کار نشد؛ نه حاضر بود آن درخت خرما را بفروشد و نه حتّی به پیشنهاد پیامبر حاضر شد با چندین درخت خرما در جای دیگر عوض کند. رسول خداصلی الله علیه وآله فرمودند: از آن درخت درگذر، تا خداوند در بهشت سه درخت در مقابل آن به تو عطا کند.

آن مرد باز هم حاضر به این معاوضه نشد.

پیامبر خداصلی الله علیه وآله فرمودند:ای سمره! می بینم که تو مردی آسیب رسان هستی. سپس به مرد انصاری چنین خطاب فرمود: برو و درخت او را از بیخ بکن و به طرف صاحبش بیانداز، چرا که در دین اسلام هیچ ضرر و زیانی پذیرفته نیست. (2)