منبرها (موضوعات: 995) صفحه 686

صفحه 686

کنیه اش ابو محمد است.(1) برخی گفته اند: این کنیه را پیامبر اکرم(ص) به امام حسن(ع) داد.(2) در هفتمین روز ولادتش حضرت فاطمه(س) قنداقه امام حسن را – در پارچه ای از حریر بهشتی که جبرئیل برای پیامبر آورده بود – خدمت پدر آورد و پیامبر(ص) نام حسن را بر وی نهاد.(3)

لقب های آن حضرت عبارتند از: سیّد، زکی، مجتبی و تقی.(4)

هنگام ارتحال ملکوتی پیامبر(ص)، امام حسن(ع) هفت سال و چند ماه، یا هشت سال داشت. زمانی که امامت بعد از علی(ع) به ایشان رسید، 37 ساله بود.(5)

شیخ مفید در کتاب ارشاد می گوید: «زمان بیعت (امامت) امام مجتبی روز جمعه 21 رمضان سال چهل هجری بود».(6)

مدت امامت آن حضرت شش ماه و سه روز به طول انجامید و در سال 41 ه_.ق بین او و معاویه صلح نامه امضا شد.(7) پس از اجرای صلح، امام حسن(ع) به مدینه مراجعت نمود و مدت ده سال آخر عمر شریفش را در آن جا ساکن بود.(8)

درباره تاریخ شهادت امام حسن مجتبی(ع) در منابع اسلامی اختلاف نظر دیده می شود؛ پنجم ربیع الاول،(9) و 28 صفر سال پنجاه هجری(10) که مشهور همان قول دوم است.


1- (5). الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 5.
2- (6). امین عاملی، سید محسن، أعیان الشیعه، ج 1، ص 567، بیروت، دار التعارف، 1403ق.
3- (7). الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 5. 
4- (8). ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 29، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، 1379ق.
5- (9). إعلام الوری بأعلام الهدی، ج 1، ص 402.
6- (10). الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 9.
7- (11). إعلام الوری بأعلام الهدی، ج 1، ص 402.
8- (12). همان، ص 403.
9- (13). الطبقات الکبری، ج 10، ص 354؛ شبراوی، جمال الدین، الإتحاف بحب الأشراف، ص 115، قم، دار الکتاب، چاپ اوّل، 1423ق.
10- (14). طبرسی، فضل بن حسن، تاج الموالید، ص 82، بیروت، دار القاری، چاپ اول، 1422ق؛ طبری آملی صغیر، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص 159، قم، بعثت، چاپ اول، 1413ق؛ محدث اربلی، کشف الغمه فی معرفه الأئمه، ج 1، ص 486، قم، منشورات الرضی، چاپ اول، 1421ق؛ أعیان الشیعه، ج 1، ص 576.
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه