6- نمونه هایی از نعمت ها در قرآن
راز دعوت » نمونه هایی از نعمت ها در قرآن
- نعمت رهبری و هدایت.(1)
- نعمت استقلال و آزادی.(2)
- نعمت پیروزی بر دشمن.(3)
- نعمت رزق و روزی.(4)
- نعمت وحدت.(5)
7- توصیه ها و هشدارها
راز دعوت » توصیه ها و هشدارها
آری، تبلیغ در صورتی مؤثر است که علاوه بر این که مردم، مبلغ را به خاطر علم و تقوا، نظافت و نظم و اخلاقش بپسندند، خداوند را نیز دوست داشته باشند تا به دستورات خداوند که توسط مبلّغ به آن ها گوشزد می شود عمل کنند. که بدون شک یکی از مهم ترین راه های ایجاد عشق و محبّت یادآوری نعمت های الهی به مردم است.
1- توجّه ویژه به قرآن و تفسیر
قرآن مجید، سند اساسی اسلام و معجزه جاوید پیامبر بزرگ اسلام صلی الله علیه وآله است، کتابی که:
«لا یأتیه الباطل من بین یدیه و لا من خلفه»(207)
«هیچ گونه باطلی، نه از پیش رو و نه از پشت سر (گذشته و آینده)، به سراغ آن نمی آید.»
و کتابی که مصون از هرگونه تحریف است؛
«انّا نحن نزّلنا الذکر و انّا له لحافظون»(208)
«همانا ما قرآن را نازل کردیم و قطعاً آن را نگاه می داریم.»
قرآن، ذکر است، یاد خدا، یاد قیامت، یاد نعمت ها، یاد تاریخ گذشتگان و... است.
قرآن، کتاب نور، عبرت، بیّنه، تذکّر، رشد، برهان، فرقان، مبارک و... است.
ولی با کمال تأسّف برخوردهای ما سطحی و در حدّ تشریفات، سوگند، مهریه و افراط در فراگیری ظاهری و مسابقه بوده است و هدف اصلی که تدبّر در قرآن است، مورد غفلت واقع شده و رونق لازم را نیافته است.
ما باید در تمام زمینه ها کتاب آسمانی را جدّی و محور کار تبلیغی، تربیتی و خودسازی قرار دهیم.
1- 202) مائده، 20.
2- 203) انفال، 26.
3- 204) احزاب، 9.
4- 205) فاطر، 3.
5- 206) آل عمران، 103.
خداوند می فرماید:
«خُذ الکتاب بقوّه»(1)
«کتاب (خدا) را با قدرت (و جدّیت) بگیر.»
وگرنه تمام تلاش و کوشش و فعالیّت های ما در راه دین پوک و پوچ است.
قرآن در این باره می فرماید:
«قل یا اهل الکتاب لستم علی شی ء حتّی تقیموا التواره و الانجیل و ما انزل الیکم»(2)
«بگو: ای اهل کتاب! هیچ ارزشی ندارید (پوچ و پوک هستید) مگر آنکه تورات و انجیل و آنچه از سوی پروردگارتان نازل شده برپا دارید.»
مگر قرآن کتاب آسمانی ما نیست که خداوند برای هدایت نازل فرموده است؟ آیا ما در مقابل آن تنها در حدّ قرائت، تجوید، تواشیح و... مسئولیّت داریم، خداوند شدیدترین انتقادها را از کسانی فرموده که در قرآن تدبّر نمی کنند و به مفاهیم و پیام ها و درسهای آن توجه ندارند:
«أفلا یتدبّرون القرآن ام علی قلوب اقفالها»(3)
«آیا در قرآن تدبّر نمی کنند؟ یا بر دلها قفل زده است.»
آری، قرآن، کتاب اندیشه و عمل است. آیات مختلفی بر این حقیقت گویا است که این کتاب بزرگ آسمانی تنها برای تلاوت نیست، بلکه هدف نهایی آن، «ذکر» (یادآوری)، «تدبّر» (بررسی عواقب و نتایج کار)، «انذار»، «خارج کردن انسان ها از ظلمات به نور» و «شفا و رحمت» و «مایه هدایت» است.