نیم قرن تدریس و تبلیغ حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی صفحه 210

منبر هدایت کرد و تعدادی از بچه ها را که نشسته بودند، بلند کرد و مسؤولین را نشاند. این کار، به نوعی غصب جای دیگران و خلاف شرع بوده است. گفتم: روضه امام حسین علیه السلام مستحب است و بلند کردن یک بچه، حتی

برای هر مسؤولی جایز نیست. من سخنرانی ام را قطع کردم و در خطاب به مسؤولین گفتم که از این که تشریف آوردید، خوش آمدید؛ اما جایی که نشستید، مثل جای غصبی است ؛ چون بچه ها را به زور بلند کردند و شما را نشاندند و محبت کنید و بلند شوید و هر کجا، جا هست، بنشینید.

با این حرف، مسؤولین را بلند کردیم و بچه ها را سرجای خودشان آوردیم؛ بچه ها از این توجه، چنان خوشحال شده بودندکه از پای منبر دستشان را می بوسیدند و بوس را بالای منبر پرتاب می کردند و ابراز احساسات آنان دیدنی بود. (1)

ب) نمونه دوم: به مرکز استان مهمی برای سخنرانی رفته بودم تا قبل از خطبه ها سخنرانی کنم. تا روی سکو و بلندی رفتم، دیدم هرچه قالی است، زیر پای مردها است و هرچه موکت است، زیر پای زنها است. گفتم: آقایان! اگر می خواهید من صحبت کنم، محبت کنید همه ی شما بلند شوید. بلند شدند. گفتم: یک ده تا از این قالی ها را به طرف خانمها بدهید. ایستادم تا قالی ها آن طرف رفت. گفتم: عدالت اجتماعی این است و سخنرانی من همین است. والسلام علیکم و رحمه الله!(2)

10. توجه به ظرفیت و گرایش مخاطبان

با توجه به تفاوت ظرفیت و گرایش مخاطبان، باید در عرصه تبلیغ به این تنوع توجه داشت. مخاطبان ما برخی موافق و برخی مخالفند و موافقان نیز یا از خواص اند و یا از عوام. از سفارشهای حجه الاسلام قرائتی، توجه به این تنوّع است. ایشان می فرمایند:

«خداوند متعال به پیامبرش می­فرماید: «اُدْعُ إِلی سَبِیلِ رَبِّکَ بِالحِکمَهِ وَ الْمَوعِظَهِ الحَسَنَهِ وَ جادِلْهُم بِالَّتِی هِی أَحْسَن» (ای پیامبر! مردم را) با حکمت (و گفتار استوار