نیم قرن تدریس و تبلیغ حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی صفحه 218

شدند و احکام یکی یکی بر آنها واجب شد، آن موقع از سوی خدای تعالی وقتی آیه روزه را ابلاغ می­کند: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُون»(بقره/ 183) اینجا از «لعل»(شاید) صحبت می­شود، در حالی که در ابتدای راه «تفلحوا؛ رستگار می شوید» فرمودند. (دقت شود!)

19. در بیان احکام کلمات عربی را کمتر بگوئید: ثمن، مثمن، بیع، شراء. . .

20. از بیان کلمات وسوسه انگیز پرهیز کنید؛ مثلا این جمله «اگر در غسل سر مویی شسته نشود. . .» انسان را به وسوسه می­اندازد.

21. در کنار بیان محرمات، مسایل حلال را هم بگوئید. قرآن کریم قبل از بیان حرمت شرب خمر، منافع آن را هم می­گوید و بعد می­فرماید گناه آن بدتر است.

توصیه جهت پرهیز از برخی آسیب ها

برخی از آسیب های عرصه تعلیم و تبلیغ، در همین نوشتار به صورت مستقل بیان شد. بعضی دیگر از آسیبها وجود دارد که باید از آنها نیز پرهیز شود:

1. ایجاد شبهه به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم؛ بدون پاسخگویی به آن.

2. ارائه تحلیل های ذوقی و سلیقه ای که مستندی ندارد.

3. دامن زدن به اختلافات.

4. نداشتن نشاط و انگیزه درونی.

5. باور نداشتن یا عمل نکردن به آنچه گفته می شود. (مثلا کسی که از نظم می گوید یا از نماز اول وقت، خودش باید عامل باشد. )

6. دامن زدن به خرافات(مثل نحس بودن سیزده، یا شمع روشن کردن در مسجد در شب اول ربیع، . . . )

7. رعایت نکردن حدود شرعی؛ خودمانی شدن و گفتگوی محرم و نامحرم.

8. خواندن آیات و روایات به نحو غلط .

9. تفسیر به رأی آیات و ارائه برداشت های شخصی بدون مراجعه به تفاسیر معتبر.

10. مستند نکردن مطالب به آیات و روایات قطعی و استناد دادن مطالب به خواب و رؤیا.