روزنه هایی از عالم غیب صفحه 122

1- 94. بروجردی .

یکی از رفقای من که در کنارم بود، برای انجام کاری به مدت کوتاهی از اتاق خارج شد. در این فرصت مقداری از آن تربت را خوردم. وقتی تربت از گلویم پایین رفت، آن درد و مرضی که داشتم کاملاً مرتفع گردید. وقتی رفیقم ازانجام کار فراغت پیدا کرد و برگشت گفت: فلانی چه کردی که رنگ تو تغییر کرده است و حال شما به حالت طبیعی برگشته؟! من جریان را برای ایشان نقل کردم.

در ضمن یکی دیگر از دوستانم که به بیماری روانی مبتلا شده بود به همان تربت استشفا کرد و از آن مرض نجات یافت.

شفای بیمار به وسیله تربت امام حسین علیه السلام

مرحوم حجّه الاسلام آقای مجد، پدر مرحوم آقا شیخ مرتضی زاهد تهرانی در سفرنامه خویش درباره استشفای به تربت سیدالشهداءعلیه السلام قضیه ای را می نویسد که خلاصه آن بدین شرح است: در سفری که به آذربایجان داشتم، مبتلا به مرض سختی شدم، تا جایی که به گریه افتاده و از حیات خود مأیوس شده بودم. پای راست من ورم کرده بود و پای دیگرم خشک شده و قدرت دست زدن بر آن را نداشتم.

با خود گفتم: راه به جایی ندارم مگر این که تربت حضرت سیدالشهداءعلیه السلام مرا شفا بدهد. به قدر یک گندم تربت در یک استکان آب انداخته و سه بار سوره مبارکه قدر بر آن خواندم و پس از دمیدن در آن، آب تربت را سر کشیدم، بدون معطّلی بعد از چهل شبانه روز بدخوابی، خوابم برد. نیمه شب گذشته بود که از خواب بیدار شدم، آن قدر عرق کرده بودم که جامه خواب پر از عرق شده بود. بلافاصله متوجّه شدم که سیدالشهداءعلیه السلام مرا شفا داده است.