روزنه هایی از عالم غیب صفحه 177

1- 125. از علمای بزرگ حوزه علمیه قم و معاصر آیت اللَّه العظمی بروجردی.

کارهای حجره را به نوبت انجام دهند، ولی مرحوم حاج شیخ ابراهیم به خاطر آن که هم حجره ای او سیدی از اهل شهر ری بوده است، خود بنا را بر این می گذارد نوبت او را نیز خودش انجام دهد. در نتیجه این گذشت و ارادت به فرزند رسول خداصلی الله علیه وآله، انکشافات مذکور برای او رخ می دهد.

اثر خدمت و احترام به پدر و مادر

آیت اللَّه خزعلی از عموی بزرگوار خود، مرحوم آیت اللَّه حاج شیخ محمّدرضا بروجردی(1) چنین نقل می کردند که پدر آقای مشکور(2) در عالم خواب می بیند: به حرم امام حسین علیه السلام مشرّف شده است و همه مردمی که آن جا به زیارت مشغول هستند - به جز چند نفر - به صورت حیوانات دیده می شوند. در همان حال نیز مشاهده می کند که جوانی به حرم وارد شده و گفت: السلام علیک یا اباعبداللَّه! و از آن حضرت جواب شنید: وعلیک السلام احسنت.

آقای مشکور می گوید: از خواب بیدار شده و به حرم مشرّف شدم، منظره حرم را همان طوری که در خواب دیده بودم، مشاهده کردم. البته همه به صورت انسان هستند، اما افراد همان افرادی بودند که در خواب آن ها را مشاهده نموده بودم. چیزی نگذشت که ناگهان دیدم همان جوان نیز آمده و سلام داد، ولی من جواب سلام حضرت را نشنیدم.

سراغ جوان رفته و جریان خوابم را به او گفتم. جواب داد: مهم نیست. گفتم: چطور این خواب برای شما مهم نیست؟ گفت: من جواب آن حضرت را شنیدم.